Transport,ubezpieczenia i spedycja w handlu miedzynarodowym.pdf

Część I
Handel międzynarodowy w politykach
Unii Europejskiej
Udział eksportu i importu Unii Europejskiej wynosi 20% światowej wymiany handlowej. Unia Europejska
eksportuje najwięcej do Stanów Zjednoczonych, a następnie Chin, Szwajcarii, Rosji, Turcji, Japonii, Norwegii,
Indii, Brazylii i Korei Południowej. Jeżeli zaś chodzi o import, to najwięcej towarów do UE sprowadza się
z Chin i USA. Lista pozostałych największych partnerów handlowych w zakresie importu pokrywa się z listą
państw, do których notuje się największy eksport.
W dzisiejszych czasach handel zagraniczny nie ogranicza się jednak do czystej wymiany handlowej. Wchodzą
tu w grę zagadnienia związane ze standardyzacją, ochroną własności intelektualnej, ochroną środowiska,
czy prawem pracy. Polityka handlowa może być także ważnym instrumentem oddziaływania na prawa
człowieka i politykę rozwoju, rozumianą jako pomoc dla najbiedniejszych krajów, poprzez otwarcie dla ich
importu rynków unijnych i zachęcanie ich do zwiększania wymiany handlowej także między sobą.
Unia Europejska w wypracowywaniu swojej polityki handlowej musi brać pod uwagę różnorakie, czasem
sprzeczne, interesy. Z jednej strony, UE dąży do liberalizacji światowego handlu i wprowadzenia jasnych
przepisów prawnych w tym zakresie, a z drugiej bardzo dużą rolę odgrywa ochrona europejskich konsumentów
i przemysłu, co z kolei może ograniczać swobodę handlu. Nie należy także zapominać o tym, że
UE widzi handel jako narzędzie pomocy dla biedniejszych krajów.
Polityka handlowa UE prowadzona jest w wymiarze zarówno wielostronnym (multilateralnym), na forum
Światowej Organizacji Handlu (WTO), jak i poprzez nawiązywanie handlowych porozumień dwustronnych
(bilateralnych) z poszczególnymi krajami lub regionami. Na forum WTO Unia Europejska występuje jako całość,
tzn. poszczególni jej członkowie nie prezentują oddzielnie swoich stanowisk, natomiast Komisja Europejska
prezentuje wspólne stanowisko całej Unii. Uzgodnione w ramach WTO zobowiązania liberalizacyjne
oznaczają poprawę warunków eksportu na rynki innych krajów oraz wprowadzenie jasnych i przejrzystych
reguł handlu międzynarodowego. Jednakże każdy medal ma dwie strony: liberalizacja handlu oznacza
także zmniejszenie ochrony przed importem z krajów trzecich, a tym samym zwiększoną konkurencję na
rynkach unijnych.
System WTO opiera się na dwóch głównych zasadach: Klauzuli Największego Uprzywilejowania, która stanowi,
że preferencja przyznana jednemu krajowi musi być rozciągnięta na wszystkich pozostałych członków
WTO, a cła i opłaty na import z danego kraju także muszą być rozciągnięte na wszystkich pozostałych
oraz na zasadzie traktowania narodowego, w myśl której zabronione jest dyskryminowanie produktów
importowanych w porównaniu z produktami krajowymi.
Oprócz udziału w pracach WTO, Unia Europejska zawiera porozumienia dwustronne zarówno z poszczególnymi
krajami, jak i całymi regionami. Jest to istotne uzupełnienie porozumień wielostronnych zawieranych
w ramach WTO, które zapewnia producentom unijnym lepszy dostęp do rynków wybranych krajów
trzecich. Do tych porozumień należą umowy o strefach wolnego handlu, umowy o partnerstwie i współ-
5