PRACA DOKTORSKA Zale ność własności strukturalnych ...

Rysunek V.2.1.2. Wyniki udokładnienia polikrystalicznego azotku indu (materiał B) za pomocąmetody Rietvelda (R WP = 14.7%, R P = 14.2%, R EXP = 2.56%, GOF = 20.39, SCOR = 6.423).Symbole: dyfraktogram eksperymentalny (●), teoretyczny (▬), krzywa różnicowa (▬), pozycjerefleksów braggowskich ( | ).(a)(b)Rysunek V.2.1.3. Obraz ziaren materiału B w transmisyjnym mikroskopie elektronowym (a),obraz dyfrakcyjny od wybranego krystalitu (górny krystalit na rysunku a), kierunek dyfrakcji[ 2 1 1 0 ]* jest prostopadły do płaszczyzny zdjęcia (b).Materiał B został dodatkowo zbadany w pracowni mikroskopii w IFPAN metodą transmisyjnejmikroskopii elektronowej (TEM). Badania TEM potwierdziły że krystality InN typowo mają postaćwydłużoną i rozmiary rzędu mikrometra (długość) i dziesiątków nanometrów (szerokość), a ich oś makierunek [0001], oraz że wzdłuż tego kierunku występują liczne błędy ułożenia (zob. RysunekV.2.1.3a, co potwierdza dyfrakcja elektronowa na wybranym krystalicie – widoczny jest jasnykontrast pomiędzy refleksami (rysunek V.2.1.3b). Wydłużone krystality otrzymuje się również wwyniku stosowania niektórych innych metod wzrostu (np. [37]).38