ASA CREW VOL. 21

ASA CREW 21 38 39
_สมาคมฯ จะสามารถสนับสนุนสถาปนิกตั้งแต่รุ่นเล็ก
ถึงรุ่นใหญ่อย่างไรบ้างครับ
มิติแรกผมว่าเป็นเรื่องของการที่เราตอบคําถามแรกที่เรา
ได้พูดไปว่า การที่น้องๆ ไม่สนใจสมาคมฯ เลย เพราะว่ามัน​
ไม่มีประโยชน์กับเขาหรือเปล่า เพราะถ้ามันมีประโยชน์
เขาคงอยากเป็นสมาชิก คตินี้คือใจความสําคัญของการสร้าง​
ประโยชน์ให้สมาชิกเลย เพราะผมเคยพูดไปตอนให้สัมภาษณ์​
ครั้งหนึ่ง บอกว่าจริงๆ ถ้าสมาคมฯ มีแหล่งข้อมูลให้เขา​
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวัสดุ กฎหมาย หรือการให้คําปรึกษาต่อ
สิ่งที่เขาคับข้องใจไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่เขาก็จะวิ่งมาหา​
สมาคมฯ ทันที แล้วสมาคมฯ จะเป็นผู้ให้คําปรึกษาที่ดีที่สุด​
ซึ่งถ้าหากมีองค์กรเข้ามาช่วยตรงจุดนี้ มีคนให้ความรู้
ไม่ใช่เป็นแค่การจัดอบรมแบบกว้างๆ รวมๆ แต่เป็นการช่วย​
แก้ปัญหาเฉพาะบุคคล ผมเชื่อว่าสมาคมฯ จะมีคนมาต่อคิว​
และมาขอความช่วยเหลือเลย ซึ่งถ้ามันเป็นแบบนั้นได้​
คนก็จะอยากมา คือเราไม่จําเป็นต้องบังคับเขา แต่เป็นการ​
ทําให้คนอยากเข้าหาสมาคมฯ เอง แล้วมันก็จะทําให้
สมาชิกรู้สึกว่าสมาคมฯ กําลังตอบความต้องการเขา อย่าง
ที่ผมบอกคือเรื่องบางเรื่องมันเป็นเรื่องปัญหาของแต่ละบุคคล​
เป็นปัญหาที่สถาปนิกคนนี้เจออยู่คนเดียวเนื่องจากแต่ละ
คนประสบการณ์ไม่เหมือนกัน หากสมาคมฯ นําความรู้ของ
สมาชิกทุกๆ คนสื่อสารไปถึงคนอื่นๆ ได้ บางคนเขาทํางาน​
ไทยประเพณี เขาไม่รู้ว่าวิธีการฉาบปูนในอาคารที่มันเป็น
อาคารโบราณมันควรจะทําอย่างไร ถ้าถามผม ผมก็ไม่สามารถ
ตอบได้แต่หากถามสมาคมฯ สมาคมฯ ก็อาจจะสามารถ
ค้นหาคนที่รู้วิธีผสมปูนฉาบแบบไทยได้ ผมมองว่ามันเป็นเรื่องดี
_ยกตัวอย่างองค์ความรู้ที่สมาคมฯ จะส่งต่อให้สมาชิก
หน่อยครับ
ด้านนี้จะเป็นด้านที่ผมโดนน้องๆ เพื่อนๆ ถามเสมอผมเลย​
คิดว่าขนาดคนที่มาจากบริษัทที่มีชื่อเสียงเขายังถามเราเลย​
เรื่องที่เขาถามก็น่าจะกลายเป็นประเด็นที่เราจะบอกต่อผู้อื่น​
เหมือนเล่าให้เขาฟังต่อได้เรื่องหลักๆ จะมีเรื่องของ proposal​
อันที่จริงสมาคมฯ ก็มี proposal ให้อ่านอยู่บนเว็บไซต์ แต่​
ไม่มีคนอธิบายว่า proposal นั้นความสําคัญคืออะไรบ้าง​
หรือ proposal นั้นไม่ทันสมัยแล้วค้างอยู่ในสมาคมฯ มานาน​
สมมติว่าหากปีหน้าผมอาจจะเชิญบริษัทใหญ่ๆ มาแบ่งปัน​
proposal มาแบ่งปันความรู้ที่มันเกิดจากความเจ็บปวดของ
เขาในอดีต เพราะมันคือประวัติศาสตร์ของการเกิดเหตุและ​
ทุกคนก็จะบันทึกลงไปใน proposal เพื่อป้องกันตนเอง​
นี่คือหนึ่งประเด็นที่น่าสนใจประเด็นที่2 ก็คือน้องๆ หลายคน​
country, or are the awards intended to develop
a standard or encourage people to create more
great work? These are the questions that we
should answer.
_What are the approaches you think we can take
to make the general public have a better understanding
of the association and the architectural
profession as a whole?
It’s difficult, and it requires long-term action.
People still don’t have a clear understanding of
ASA—not only the general public, but also my own
mother! Most people in the association don’t have
a clue what we’re doing. It’s something that needs
to be clarified gradually and naturally. The hard
sale approach will never work. It needs to be done
in a way that really shows the general public the
significance of our role and the many possible
ways that we can contribute. I think we may have
to sit down, really analyze this situation, and think
of it as a marketing strategy for our members. If
the general public acknowledges our role as being
important, it means that we have to communicate
how a building can impact them. Eventually, this
will probably involve something beyond promoting
who gets which award. It will extend to other
aspects. If you ask me if we should be concerned
about the general public’s lack of recognition of
our profession, I personally don’t think it is that
bad. Most people are aware, but there are still people
who’ve never been able to access our profession
and our know-how, so they’re still not aware. We’ve
been trying to provide them with useful information,
but that takes a collective effort. It can’t just be
the association doing all the work.
_How can the association support architects
who are practicing professionally, from both the
younger and older generations?
First, I think it’s about what I mentioned in my
answer to the first question. Maybe the younger
Refocus Heritage