ASA CREW VOL. 21

งานของเรา ในทางกลับกันบางงานก็ถูกมองว่า รื้อมันเสีย​
เมื่อเห็นอาคารเก่าคนเรารู้ว่ามันอาจจะมีคุณค่าแต่เรามักจะ​
บอกว่าถ้ามันไม่ใช่โบราณสถาน กรมศิลป์ไม่ได้ขึ้นทะเบียน​
ฉะนั้นเราสามารถทําอะไรกับอาคารก็ได้ นี่คือกรอบความคิด​
ที่เป็นอยู่ของคนส่วนใหญ่ในบ้านเรา
แม้แต่ในวงการสถาปนิก สถาปนิกทุกคนก็มักจะมองว่า
งานอนุรักษ์ งานออกแบบที่เกี่ยวกับอาคารเก่าเป็นเรื่องที่
ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง ซึ่งทําให้สถาปนิกเกร็งกับการทํางาน​
เก่า นี่คือข้อมูลทั้งหมดที่อธิบายว่าท ําไมถึงจะต้อง Refocus​
เราอยากจะสื่อสารกับคนว่าจริงๆ แล้วเรื่อง Heritage​
เป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรามากๆ มันคือเรื่องที่อยู่ในชีวิตประจําวัน​
เราควรจะมองคําว่า Heritage หรือมรดกว่าเป็นสิ่งที่คนใน
รุ่นก่อนส่งต่อมาให้เราเพราะมันมีคุณค่า และคุณค่าเหล่านั้น​
เป็นหน้าที่ของเราที่จะส่งต่อไปสู่คนรุ ่นต่อไป แต่วิธีการที่จะ
ส่งต่ออย่างไรนั้นเราจะต้องมาดูกัน ศาสตร์ของการออกแบบ
จะช่วยได้ในเรื่องของการที่เราจะทําอย่างไรให้มรดกเหล่านั้น​
มันมีคุณค่าที่จะได้ใช้ในอนาคตและเหมาะสมกับการใช้สอย
ในปัจจุบัน มรดกเหล่านี้มีหลายระดับ เราควรจะต้องมีการ
เลือก มีการหาวิธีการที่จะนํามาใช้ให้เหมาะสมกับแต่ละ​
รูปแบบต่อไป นี่คือสิ่งที่ผมคิดว่าสมาคมฯ ควรจะทําหน้าที่
ในการเป็นสื่อกลางในการสื่อสารเรื่องนี้
_ความหมายของ Heritage ในที่นี้กว้างแค่ไหน
อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ มุมของคนทั่วไปเราอาจจะ
นึกถึงโบราณสถาน แต่จริงๆ แล้วสิ่งที่อยากจะให้คนเห็นก็
คือทุกอย่าง แม้แต่สิ่งที่เราเพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่ก็ตามถ้าเรา​
สร้างด้วยความตั้งใจให้มันเกิดคุณค่าแล้วมันเหมาะที่จะ​
ส่งต่อไปให้คนในรุ่นต่อไป มันก็เข้ากับความหมายของคําว่า
มรดกทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ได้กําหนดว่าต้องเป็นเฉพาะ​
สิ่งก่อสร้างหรือลักษณะทางกายภาพเท่านั้น ความหมาย
ของมรดกยังมีในส่วนที่จับต้องไม่ได้คือในเรื่องของคุณค่า
ทางศิลปะ ความงาม คุณค่าของความหมายและความเชื่อ​
เพราะฉะนั้นในการที่เราจะทําให้คุณค่าเหล่านั้นปรากฏ​
เราคงไม่ได้นึกถึงลักษณะทางสถาปัตยกรรมหรือเฉพาะ​
ศาสตร์ของวิชาชีพเราเท่านั้น มันคือการประสานงานร่วมมือ​
กันของหลายๆ วิชาชีพ งานสถาปนิกในปีนี้จึงเรียกได้ว่า​
เปิดกว้าง ไม่ได้เฉพาะสําหรับวิชาชีพสถาปนิกเพียงอย่างเดียว
mention the word “heritage,” many people will
think of ancient remnants, and when we talk about
ancient remnants, they trigger both positive and
negative feelings. On the positive side, we recognize
their value, but they are far away and should
be preserved as they are. On the negative side, the
age and obsolescence of these remnants make
people feel like they don’t belong, especially in a
modern lifestyle. When we encounter a heritage
object (like a building or artwork) associated with
the words “historic site,” we may feel hesitant to
modify it. It can make us feel that this belongs to
the Fine Arts Department and not us. On the other
hand, we may want to dismantle some sites. When
we see an old building, people know it is valuable.
However, we tend to say that if it is not recognized
(or officially registered) as a historic site, then we
should have the freedom to do anything with it.
This is the mindset of most people in our country.
Even in the architectural field, practitioners
typically see heritage as conservation. Designers
often find it hard to relate to anything associated
with old buildings, and this makes them feel
apprehensive when working with old construction.
All of this explains why we must refocus. It is because
we want to communicate with people and tell them
that “heritage” is very close to us. It is in our daily
lives. We should look at the word “heritage” as
something passed on from the previous generation.
Because it is valuable, it is our job to pass it on
to the next generation. How we are going to pass
it on should be a topic of discussion. Design can
make heritage valuable and useful in the future as
well as being suitable for current use. There are
many levels of heritage. We should have a way to
choose and utilize them for different purposes.
I think the association’s role is to be the medium
of communication.
ASA CREW 21 46