Untitled

Documents: 4. 2 275
coniugatorum’, Ex publico. In casu tamen committitur arbitrio iudicis
utrum plus vel minus tempus indulgeat ad profitendum, ut dicit
Gl(ossa) ibidem.
8. Ad secundum dicendum quod remanens in seculo non potest contrahere
matrimonium ante professionem alterius in religione, quia tunc primo
ille qui est in religione moritur spiritualiter mundo, et ideo tunc primo
vinculum matrimonii solvitur.
9. Ad tertium dicendum quod ille qui remanet in seculo non potest matrimonium
contrahere ante professionem illius qui religionem intravit: et
si de facto contraheret, et alius ante suam professionem de religione
exiret, ei esset restituendus. Ad subveniendum tamen remanenti in
seculo, ne suo iure fraudulenter privetur, iudex illi qui intravit religionem
prefigere debet terminum peremptorium infra quem profiteatur,
aut consumet matrimonium: alioquin ipsum excommunicet: ut habetur
in predicta decretali in gl(ossa), et supra, titulo proximo, capitulo
Statuimus, in glo(ssa).
4. 3. Ricardus de Mediavilla on the marriage of Mary and
Joseph
See introduction to Document 4. 2.
Fo. 202RB–VA:
[Distinctio 30, Articulus 2, Questio 2]
1. Secundo queritur utrum inter Mariam et Ioseph fuerit perfectum matrimonium.
Et videtur *quod non. . . . Item, ad perfectum matrimonium
requiritur consensus in carnalem copulam, quia ad hoc requiritur obligatio
ad reddendum debitum cum ab altero coniuge exigitur. Sed beata
virgo in carnalem copulam non consensit, quia, ut habitum est in questione
precedenti, voverat virginitatem: et constat quod votum suum
Ibid.
Bernard of Parma, Glossa ordinaria, X. 3. 32. 7: ‘Licet dicatur de duobus mensibus,
credo quod istud committeretur arbitrio iudicis utrum plus vel minus tempus
indulgeat ad profitendum dicenti se velle intrare religionem, et currit a tempore illo
quo iudex statuit terminum’ (MS BL Royal 9. C. 1, fo. 123VB, right-hand gloss).
X. 3. 32. 7.
For the gloss of Bernard of Parma see above, n. 9.
X. 3. 31. 23.
The following passage fits well enough. Bernard of Parma starts with the case of
a church left vacant while the prospective monk is trying his vocation, then moves
on to the case of a married man: ‘Idem credo servandum si alter sponsus intret
religionem quod infra certum tempus profiteatur, alioquin compellitur redire ad
sponsam, quia et ibi periculum imminet fornicationis’ (MS BL Royal 9. C. 1, fo.
123 RB, right-hand gloss).