WEATHER STATIONS

TYSIĄC SŁÓW
NA ŚNIEG
Xiaolu Guo, Londyn
Wstęp
Na wodzie unosi się wielka góra lodowa. Gdyby zmienić się w ptaka lub rybę i podążać
za tą górą wystarczająco długo, trafiłoby się na Grenlandię. Można byłoby tam zobaczyć
zamarzniętą mewę na śniegu, albo szkielet wielkiego woła piżmowego na zboczu
wzgórza. Można byłoby też napotkać tę inuicką rodzinę w niewielkim igloo. Nasza
opowieść zaczyna się przy tym igloo.
To co teraz robią? Jak zdarza się każdej rodzinie, zgromadzili się dookoła, zajęci
domowymi obowiązkami. Matka gotuje, jej trzej synowie karmią psy. Czasem pomagają
matce w przygotowywaniu jedzenia. Ich ojciec zmarł dawno temu, na polowaniu,
podczas burzy śnieżnej. Najmłodszy syn to Tekkeit Qaasuitsup. Ma tylko dziewiętnaście
lat i sześć miesięcy, ale jest bohaterem w tej okolicy i wszyscy nazywają go Bystry Tekk.
To on dobrze mówi po angielsku i wypuścił się na podróże daleko w świat. Trafił na
pierwsze strony gazet od Niemiec po Amerykę, od Rosji po Australię. Właśnie opowiada
krewnym o swojej niedawnej przygodzie:
– Powiedziałem ludziom w Niemczech, że aput nazywamy śnieg, który leży na ziemi;
qana to padający śnieg, a pigsipor to nagromadzony śnieg; mentlana jest różowy, a
suletlana zielony. I że klin to pamiętany śnieg, a naklin to zapomniany. Niemców to
zaciekawiło, więc pytali, czym jest „pamiętany“ i „zapomniany“ śnieg. Powiedziałem,
że nie da się spamiętać każdego śniegu, który się widziało. Pamięta się tylko jego część
z całego swojego życia. Na przykład śnieg przykrywający martwe ciało naszego ojca,
motela, ten śnieg zapamiętuje się na zawsze…
1
Nasz młody Nanuk śpi w łóżku. Ale to nie Grenlandia. Na zewnątrz słychać ruch
uliczny i szum samolotów. Okno jest dokładnie zasłonięte, ale i tak wkrada się promień
porannego słońca, który rozświetla ciemności.
TYSIĄC SŁÓW NA ŚNIEG
367