WEATHER STATIONS

MÓJ KAWAŁEK
NIEBA
Réamoinn Ó hAircí, Seán Clintúin,
Jaic Ó hÍr, Conchúr Ó hUallacháin,
Melissa Ní Dhochartaigh,
Dara Ní Chuaig, Stiofán Mac an Mhadoc,
Danielle Nic Dhomhnaill
Niebo ma kolor krystalicznego błękitu, który wyraźnie przechodzi w ciemność. Ten
połyskujący błękit to tło białych, puszystych cumulusów, często płynnie zmieniających
się w kumulonimbusy, rodzaj chmury, który potrafi poszarzeć w kilka chwil i wypluć
pioruny, które strząsną cię z górskiej grani, jeśli będziesz na tyle głupi, że pójdziesz tam
po obiedzie.
Réamoinn Ó hAircí
Coláiste de hÍde, Tallaght
Ładny dzień, tak jasny, słońce świeci tak jasno, nawet kiedy jest za chmurami. Chłopcy
patrzą na ładny dzień i nie zdają sobie sprawy, jaki jest ładny — dla nich to dzień jak co
dzień. Wiatr od gór wieje mi w twarz. W kurtce mi ciepło. Niebo bardzo szybko robi się
czarne. Biegnę z powrotem do domu przed deszczem. Patrzę na chłopców biegnących
do domu.
Chmury się rozchodzą, słońce świeci tak jasno. Chłopcy wybiegają z powrotem
i znów zaczynają się bawić. Nadal nie wiedzą, jak potężna potrafi być pogoda, i że
wszystko, co teraz widzą, może któregoś dnia przepaść.
Seán Clintúin
Coláiste de hÍde, Tallaght
Jest noc. Zimno mi, ale się nie boję, ponieważ kiedy patrzę w niebo, podziwiając każdy
detal księżyca i gwiazd, uświadamiam sobie, że księżyc jest jak ławica srebrnych ryb
płynących po niebie, a jego światło chroni mnie przed nocą jak matka chroni dziecko
przez niebezpieczeństwem. Gwiazdy też są idealnie zsynchronizowane z księżycem:
tańczą po niebie, dodając nocy życia. Chciałbym móc podziwiać ten widok już zawsze,
ale nie mogę i nie muszę, ponieważ to piękno i życie jutro powrócą, a ja będę czekać.
Jaic Ó hÍr
Coláiste de hÍde, Tallaght
MEIN STÜCK HIMMEL
431