WEATHER STATIONS

POTEM
Xiaolu Guo, Londyn
Mieszkająca w Londynie kanadyjska pisarka skrytykowała mnie za to, że pracuję nad
projektem o zmianie klimatu, ale latam przy tym po całym świecie. Stwierdziła, że to
niedopuszczalne, że to hipokryzja. W jej słowach było ziarno prawdy — ubodły mnie. Ale
duch jej uwag nie wyraził całej prawdy na ten temat. Powiedzmy, że nie wzięłam udziału
w tym projekcie. I tak zostawiłabym po sobie ogromny ślad węglowy (prawdopodobnie
nawet większy niż w rzeczywistości) odwiedzając swoją rodzinę w Chinach i — wtedy,
kiedy bilety są najtańsze — rodzinę mojego partnera w Australii. Nie próbuję się
usprawiedliwić: próbuję omówić kluczowy problem naszej rzeczywistości.
Zmiana klimatu jest problemem osadzonym w strukturze ekonomicznej świata.
Przepaść między ubogimi a bogatymi się zwiększa. Ja i owa kanadyjska pisarka należymy
do tych, których stać na prowadzenie życia na skalę światową: podróżujemy samolotami,
żeby odwiedzić rodzinę i latamy z miasta do miasta, aby pracować i wypoczywać.
Tymczasem inni emigranci muszą wskoczyć na łódź, ryzykować życiem w kontenerze na
statku i mieć nadzieję, że trafią do „lepszego“ kraju. Wielu z nich nie udaje się przeżyć
podróży. W naszej epoce „życie jest gdzie indziej“, więc inni zawsze mają lepiej. Panujący
na świecie system zachęca do takich aspiracji — nawet ubodzy dążą do wzbogacenia
się i prowadzenia takiego trybu życia. To choroba naszej epoki. Jak brzmiało to
skomplikowane słowo? Antropocen.
Może dla kanadyjskiej pisarki to nic wielkiego: Naomi Klein wyjaśnia jej wszystko
od piętnastu lat. Ale ktoś taki jak ja bez uczestnictwa w Stacjach Pogody nigdy nie
zobaczyłby, jak wiejskie irlandzkie społeczności walczą o zachowanie swoich zwyczajów
w obliczu straszliwego postępu terenów miejskich i przemysłu. Projekt ten umożliwił
mi pisanie o nich i opowiedzenie o nich innym. To samo odnosi się do mojego
pojmowania faktu, że kwasowość i wzrastająca temperatura morza zabija Wielką Rafę
Koralową. Kiedy zobaczyłam szare szkielety martwych korali w oceanie, kiedy ich
dotknęłam, musiałam o tym napisać. Dzięki tym okazjom do uczenia się i obserwowania
świata uświadomiłam sobie, że tak naprawdę nie wiemy dostatecznie dużo o naszym
384 STACJE POGODY: OPISAĆ ZMIANĘ KLIMATU