Table of Contents - VU-DARE Home

spreken, prediken en andere dingen
wierden mij voorgesteld, en ik, geleerd
op allen dezen te zeggen “Dat
is ’t niet”, ik oordeelde mij waerdig
om op en na allen dezen eeuwig
verdoemd te worden. Ja, zoo vernietigd
wierd ik en verootmoedigd
in mij zelven, dat ik niet eens durst
denken aan mijzelven, als zijnde
minder als niets.
XVIII. Middelerwijl kwam ’er als
’t waare in ’t binnenste mijner
gedagten terwijl ik, in den uittersten
noodzaak, dit ontzachlijk
woord: in Jesus is ’t Leven.
Hierdoor wierde ik op ’t nieuw
werkzaam met Jesus, als verhoogd
op ’s Vaders Throon , die ’t leven
in zijn hand had, en niet verpligt
om ’t mij te geven. Ik erkende mij
dezes levens onwaerdig; egter
wierd ik ondertusschen overreed
dat Jesus magtig en willig was ons
’t te geven. O toen zag ik Hem als
’t waare gereed om mij te ontfangen,
maar ik kon niet komen.
Dit was een nieuwe benaauwdheid,
met Jesus onder ’t ooge en op ’t
herte. Ziende ik moeste tot Hem
overkomen; echter ik kon niet.
Hier voelde ik de sterkste
verlangens des herten tot de
Gemeenschap Jesu Christi, nimmer,
weete ik hadde ik zulke innige en
waare begeertens naar iets, als naar
Jesus, tot dat ik, wie zal zeggen
hoe: als uit mij zelven gezet, en
begenadigd en bekragtigd worden
om zoo als ik was, te komen tot
Jesus: “Op een’ kome ik omme,
zoo koome ik omme”. Dit staat mij
zeker voor: was bijkans, zo niet
geheel ’t laaste, ben ik te sterven,
gelijk ik dagte, en verwagte. Ik
16 Esther 4:16.
15
preaching. Other things were
proposed to me, and I had learned
to say to each: “That is not it.” I
judged myself worthy to be
damned forever upon and after all
this. Yes, that is how obliterated
and humbled in myself I became,
that I did not once dare think of
myself, being less than nothing.
XVIII. Meanwhile, as it were in
the most inner of my thoughts,
came to me in extreme need, this
awesome word: In Jesus is Life.
This made me active again with
Jesus, elevated on His Father’s
Throne, who held life in His hands
and was not obliged to grant it to
me. I admitted myself not worthy
of this life; however, I was
meanwhile convinced that Jesus
was mighty and willing to grant it
to us. Oh, then I saw Him as it
were prepared to receive me, but I
could not come – this was a new
distress, with Jesus under the eye
and on the heart, seeing that I had
to come to Him, and not being able
to, this is where I felt the strongest
desires of the heart for the
Community of Jesus Christ. I
know I had never felt such
profound and true desires for
something as I did for Jesus, until
I, who will say how: placed outside
myself, and blessed, and
empowered, to come to Jesus as I
was: “If I perish, I perish.” 16 This
much is certain for me: it was
almost, if not absolutely the last
one: am I to die, as I thought and
expected to. I desire nor expect
any life, Lord, heavenly Jesus
Christ, as only in and through Jesus