Table of Contents - VU-DARE Home

daar ik tot mijn geluk te huis was
bij mijn moeders nigten, twee
dochteren van mijnen oudoom
Arnoldus Reiners, in leven
predikant, en rector aldaar: een
huisgezin waarin ik gehouden
wierd bijzonder ’s avonds eenige
kapittelen bij vervolg uit den
Heiligen Bijbel opentlijk voor te
leezen, en zomtijds deeze of geene
stichtelijke predikatie. Ook hoorde
ik daar veeltijds spreken van de
dierbaare waarheden des Christendoms,
’t geen’ een’ gezegend
middel was om mij van veele
begeerlijkheden der jonkheid te
rugge te houden, hoewel ik altijd
redenen genoeg zal hebben, om t’
elkens te bidden, Heere gedenkt
niet de Zonden mijner Jonkheid.
VI. Immiddels behaagde ’t
den Vrijmagtigen Heere van Leven
en Dood, mij omtrend 12 Jaren oud
geworden, zijnde op ’t onverwagste
te berooven van mijne, teeder
beminde moeder, die getrouwe
leidsvrouwe mijner jeugd, die in ’t
kinderbedde van een welgeschapen
zoonken overleden, mijnen ongelukkigen
vader, met seven onnoozele
kinderen achterliet. Een smertelijk
voorval, dat ons allen trof, en
bijzonder mij, die buiten ’s huis, en
van haar zo teder bemind was, te
meer daar deeze ramp onsen huiselijken
staat, hand over hand veragterde,
en mijnen armen vader bijkans
buiten staat stelde, om mij ’t
noodig onderhoud op de Lagere
Schoolen toe te dienen. Waardig
was ik geweest om aan mij zelven
gelaten, en nimmer verder toe-
in the house of my mother’s
cousins, two daughters of my
great-uncle Arnoldus Reiners, in
his lifetime minister and rector
there. It was a family in which, in
the evenings, I was especially held
to publicly read aloud some
passages from the Holy Bible by
continuation, and sometimes this
or the other edifying sermon.
There I also often heard mention
of the dear truths of Christianity,
which was a blessed means to keep
me away from the many attractions
of youth, although I will always
have reasons enough to pray every
time Lord, remember not the sins
of my youth. 2
VI. Meanwhile it pleased the
omnipotent Lord of life and death
to take away from me, when I was
about twelve years old, most
unexpectedly, my affectionately
beloved mother, that faithful guide
of my youth. She died in
childbirth, giving birth to a wellformed
son, and leaving my
unfortunate father with seven
children to be raised. 3 A painful
event that touched us all, and
especially me, who lived far away,
and who was so affectionately
loved by her; the more so since this
catastrophe increasingly deteriorated
our family’s situation, and made
it almost impossible for my poor
father to supply me with the
necessary means to keep me in
school. I would have deserved to
be left to my own devices and
2
Psalm 25:7.
3
Westerlo’s later accounts only mention six children, all born before 1748: Eilardus, Jan Adolph,
Lucas Lubertus, Gerrit Hermen, Timon Christiaan, and Lucia Gesina. The last child, Antonie, must
have died in infancy.
8