Table of Contents - VU-DARE Home

als echt ondertekend, voorts aan de
leden des oude, groote kerkenraads, van
persoon tot persoon, door een en ander
uit ons ouderlingschap zullen
overhandigt worden. Elk mogte een
copie der artikelen voor een’
genoegsamen tijd gebruiken, maar zou
dezelve dan voor anderen wedergeven/
restitueren. Dus de leden des ouden
kerkenraads, zoo dra mogelijk, binnen
en buiten de stad, tot kennisse van
zaaken gekomen zijnde, oordeelden wij,
zouden dezelve d’andere leden der
gemeente wel, zoo veel voor ’t
tegenwoordige nodig was, vanzelve
onderrigten.
Egter was ’t besluit des kerkenraads, dat
de copien, na datze van de oude
kerkenraadsleden gelezen waren, aan ’t
huis van een der kerkenraadspersoonen,
in elke waard der stad zouden bewaard
worden, en gegeven aan iemand der
gemeente welke begerig mogte zijn
dezelve t’onderzoeken, gelijk dan ook
deese copien nimmer aan ons hersteld
maar in andere handen gebleven, ja
zelfs, zoo men zegt, aan persoonen die
niet eens tot ons behooren zijn te lezen
gegeven. Wat aangaat ’t gerugte als of
wij verbooden hadden, om er copie van
te nemen: een ieder denkt welligt Wat
zoude zoo een verbod helpen, daar elk
van den Ouden Kerkenraad althans dit
gemakkelijk had kunnen overtreden,
maar wij verklaren niets anders besloten
te hebben, als dat geene copien voor
echt zouden gehouden worden, als die
van onze Leeraar nagezien en
eigenhandig ondertekend wierden.
Of wij hierin den inhoud van ’t ontwerp
overtreden hebben, zal de bescheidene
lezer te eerder oordeelen, zoo hij
erinnert, dat even dit in ’t ontwerp zelve
art. stond uitgedrukt, dat de copien van
de P. of een’ der scriba’s zouden ondertekend
zijn, dus laat elk oordeelen, of
300
which then would be handed to the
members of the Old, Great Consistory,
from one person to the next, by someone
from among our elders. Each would be
allowed to peruse a copy of the articles
for a sufficient amount of time, but
would then pass the copy on to others.
This way the members of the Old
Consistory, inside and outside the city,
having acquired knowledge of the case
as soon as possible, we thought, they
would automatically inform the other
members of the congregation in as much
would be necessary for the present.
However, in spite of the decision of the
Consistory that the copies, after having
been read by the Old Consistory
members, would be kept in the home of
one of the Consistory members in every
ward of the city, and given to someone
of the congregation who was interested
in perusing a copy, these copies were
never returned to us but remained in
other hands, even, it is said, given to
people who don’t even belong to our
congregation. As far as the rumor that
we prohibited making a copy is
concerned: everyone might think: “What
would such a prohibition help, since
each of the Old Consistory could at least
very easily have broken it,” but we state
here that we had not decided anything
other than that none would be held for
true than the ones that had been
examined and personally signed by our
minister.
Whether we went against the content of
the Plan, the modest reader will judge as
soon as he realizes that even this was
expressed in the article of the Plan, that
the copies were to be signed by the
President or one of the Scribes, so let
each judge whether we deserved being