En%20Profunda%20Korto

naivaj okuloj sur ŝin kaj ekskuis sian kapon.
"Ĉu tio instruas al ni, kiel malsimpligi la problemon?" demandis la knabino.
"Ha! Matematiko funkcias tiel. Ĝi provas vian cerbon per multaj metodoj kaj trejnas vian
kalkulpovon. Kaj vi devas akcepti tian trejnadon. Kiam vi plenkreskiĝos estonte, vi renkontos
multe da problemoj kaj solvos ilin per tio, kion vi nun lernas. Ĉu vi scias?"
"Mi scias," la knabino mallevis siajn palpebrojn, kun plia suspiro. "Mi estas stulta, mi pensas."
"Ne, ne pensu tiel," Fang tuj intermetis, prenante la du manetojn de la knabino en la siajn. Ŝia
rigardo senkompare tenera restis sur ŝia vizaĝo. "Mi pensas, ke vi estas tre saĝa kaj aminda
infano."
Du nuboj da ruĝo alflugis al la vangoj de la knabino. Rapide levante siajn okulharojn, ŝi pafis
sian rigardon al Fang, la rigardon kun hontemo, konsolo kaj ĝojo. Sur ŝia buŝangulo fulmis
delikata rideto, kiu reliefigis sian amindan mienon.
"Diru al mi, kiuj konsistigas vian familion," Fang nereteneble demandis, kun io dubinda pri la
maldikeco kaj malforteco de la infano.
"Paĉjo, panjo, Yazhu kaj Maljuna You," senpripense respondis la knabino kaj tuj klarigis,
"Yazhu estas servistino, kaj Maljuna You, ŝoforo kaj ĝardenisto."
"Oh," post momenta stuporo, Fang zorgeme okulmezuris ŝin. "Sed..." ŝi demandis mallaŭte,
"ĉu viapanjoŝatas vin?"
La knabino, ekscitite pro surprizo, tuj levis siajn okulharojn kaj rekte rigardis al Fang per siaj
agresemaj nigraj okuloj. "Kompreneble ŝi ŝatas min!" ŝi preskaŭelkriis. Ŝiaj vangoj ruĝiĝis pro
ekscitiĝo. Forte anhelante, ŝi aspektis multe ofendite kaj malamikece. "Ili ĉiuj ŝatas min, paĉjo kaj
panjo!" Mallevinte siajn okulharojn, ŝi forte ekmordetis sian malsupran lipon per siaj malgrandaj
blankaj dentoj. Ŝi denove levis sian kapon. En ŝiaj okuloj jam vanuis la malamikeco, anstataŭ kiu
naĝis preskaŭ petemo. "Instruistino Fang," ŝi mallaŭte diris, "Ne aŭskultu al alies kalumnio, ne
aŭskultu! Estas vere, ke miaj gepatroj montras amemon al mi! Mi vere ne trompas vin!" Sur ŝia
eta vizaĝo estiĝis tiel serioza esprimo, ke fulmis doloro tra la koro de Fang Siying. Kiel kompreni
"ne aŭskultu al alies kalumnio"? Okule ekzamenante la knabinon, ŝi rememoris pri la maja
posttagmezo, la blinda patro, kaj ĉi tiu knabino...
Ŝi faris enspiron. "Nu, Bai Tingting, neniu dubas, ke viaj gepatroj amas vin!" Ŝi palpisŝiajn
harojn kaj trovis unu harligon malstreĉiĝi. Ŝi turnigis la infanon dorse al si kaj streĉis ŝian harligon.
Post tio, ŝi returnisŝian vizaĝon al si. "Faru demandon al viaj gepatroj, ĉu bone?"
"Bone."
"Demandu al viaj gepatroj, ĉu ili volontus restigi vin plian horon en la lernejo, tiel ke mi povos
ripari vian lernadon de aritmetiko. Post lernohoroj, vi venos al mia ĉambro kaj mi riparos vian
lernadon de la bazaj scioj, alie vi postrestiĝos en la klaso. Ĉu vi scias?”
“Bone, instruistino.”
“Do, foriru.”
“Ĝis revido, instruistino.” La knabino pafis ekrigardon al ŝi, en kies okuloj brilis io speciala,
milda, infaneca kaj inklinema, kio premegis ŝian koron. Ŝi sciis, ke la knabino ŝatas ŝin, kaj ŝi des
pli sciis, ke ŝi vivas en soleco, ĉar iom da amo kaj zorgo alportas al ŝi grandanĝojon. Vidinte ŝin
jam retiriĝinta ĉe la pordo de la ripozejo, ŝi nereteneble ŝin voke haltigis, “Kaj pliajn vortojn, Bai
Tingting!”
“Instruistino?” Haltinte, la knabino returnis sian kapon kaj rigardis al ŝi.
“Ĉu vi havas junajn gefratojn?”
-13