En%20Profunda%20Korto

“Sed ŝi ekzistas.”
“Kiu ekzistas?” Fang surpriziĝis.
“Hanyan!”
“Kie ŝi estas?”
“Ĉirkaŭ mi. En la ruino de Hanyan Bieno. Mi povas senti, ke ŝi ekzistas.”
“Oho, sinjoro Bai,” Fang plirondigis siajn okuloj. “Vi timigas min!”
“Jes?” Lia tono sonis iom eksterordinare. Lia penso vagis, kien oni ne scias. “Iun nokton antaŭ
kelkaj tagoj, mi iris al la ruino de Hanyan Bieno kaj mi aŭdis ŝiajn paŝojn, ŝiajn vesuspirojn kaj eĉ
susuradon de ŝiaj vestoj.”
“Oh, sinjoro Bai!”
“Mi asertas al vi, ke ŝi ja ekzistas.” Lia tono estis firma kaj fervoro naĝis sur lia vizaĝo. Fang
estis konfuzita, perpleksigita kaj kortuŝita de lia vizaĝesprimo. “Ŝi vere ekzistas!” li daŭrigis,
dronante en enpensemo kaj iluzio. “Ĉu vi kredas pri tio, fraŭlino Fang?”
“Eble...” Fang balbutis, “pro via profunda sopiremo, vi... ekhavis halucinon.”
“Halucinon!” ekkriis Bai. “Mi ne havas halucinon! Mi havas akran senton. Blindulo havas pli
akran senson super ordinaraj homoj. Mi scias, ke ŝiestasĉemi!”
Fang konsternite rigardis la entuziasmiĝintan vizaĝon, bruligitan per forta doloro kaj sopiremo.
Unuviroatendasunuspiriton.Ĉutio eblas? Ŝi ektremis, multe tremis. Poste, ŝi aliris kaj staris
antaŭ Bai-on. Permane premetante la ŝultron de Bai, ŝi sincere diris, “Dio benu vin, sinjoro Bai.
Bondeziron al vi, sinjoro Bai. Mi deziras, ke vi iam trovos vian feliĉecon, sinjoro Bai.”
Kun larmoj, ŝi hasteme foriris por vidi Tingting-on provi tiujn vestojn en sia ĉambro.
-44-