En%20Profunda%20Korto

“Oh, Siying,” li korektis sin malpacience kaj ĉagrene. “Esceptante la lastan postulon, mi
povas akcepti viajn aliajn postulojn!”
“Vi ne povas escepti ĝin! Vi klopodu repaciĝi kunŝi. Mi superrigardas vin, alie mi foriros
kiam ajn!”
“Siying, mi petas...”
“Neniel!” ŝi diris firme decideme.
“Aĥ!” li hezitis, kun ŝviteroj sur la frunto. Fine, kun decidemo, li eksvingis la kapon kaj diris,
“Bone, mi promesas al vi!”
Eliginte malpezan elspiron, ŝi subite eksentis grandan lacecon. En la ĉambro regis kvieto. La
ĉi-nokta interparolo daŭris tiom longe! Ŝi febleĵetis sian rigardon eksteren de la fenestro. Ĉe
malproksima horizonto jam elŝoviĝis la unuaj radioj de aŭroro.
- 143 -