En%20Profunda%20Korto

okcident-stilan pantalonon en pureco kaj bona ordo, kun vigla mieno. Ailin surprizite rigardis lin.
De kiam li jam elturniĝis el ĉagreniĝo kajdeprimiĝo? Li aspektis tute kiel alia homo. Kaj krome,
Ailin trovis preskaŭ korpremite, ke, kvankam li jam superis la aĝon de kvardek jaroj kaj kvankam
li estas blinda, li ankoraŭ sin montras rekt-statura, belaspekta, eleganta kaj ŝika! Li ankoraŭ estas
alloga viro! Ne mirinde! Ne estas mirinde, ke tiu Fang Siying korinklinas al li! Ŝi gapis al li. Ĉu
tiu viro estas ŝia? Iam ŝi trevolusĉirkaŭpreni lian kapon kun densaj haroj, glatigi la sulkojn inter
liaj brovoj kaj forkisi la ĉagrenon ĉe liaj lipoj, sed ŝi ne sukcesis fari tion! Sed nun? Kiu jam
glatigis la sulkojn inter liaj brovoj kaj forkisis la ĉagrenon ĉe liaj lipoj?
“Ĉu mi povus eniri?” li demandis kun ĝentileco kaj ceremonieco, kiujn ŝi jam ne vidis
longatempe, kaj kiuj ne signifis intimecon, sed flegman fremdiĝon. Tion ŝi sciis, ke ŝi estas
fremdulo en lia koro.
“Jes,” ŝi respondis seke.
Li eniris kaj fermis la pordon post si. Fakte li ne bone konis la aranĝojn de ĉi tiu ĉambro, ĉar li
preskaŭ ne iris en ĝin. Ŝi intence ne helpis lin, sed lasis lin iri palpe. Trovinte la sofon, li sidiĝis
kaj bruligis cigaredon, ŝajne preta por longa interparolo. “Lastnokte vi estis ebria,” li diris.
“Kiel pri tio?” ŝi demandis aŭtomate kun iom da defiemo. “Kvankam mi estis ebria, mi sufiĉe
sobriĝis por spekti la bonan dramon per miaj propraj okuloj! Sciu pri tio!”
“Mi scias,” li diris kviete, aplombe kaj kun certeco, eliginte buŝplenon da fumo. “Ĝuste pri tio
mi venas interparoli kun vi.”
“Ne diru al mi, ke vi tiam havis impulson...”
“Ne, ne,” li tuj transprenis la temon. “Mi ne havis impulson, tute ne.” Post paŭzeto, li
malrapide aldonis, “Mi pensas, Ailin, ke, se nia kontraŭvola geedzeco treniĝos plu, tio estos nenio
bona al ni ambaŭ. Tial mi petas divorcon.”
Ŝi ektremis kaj fikse rigardis lin. “Ĉu pro tiu guvernistino?” ŝi senemocie demandis. “Mi
pensas, ke vi vere enamiĝis al ŝi.”
“Jes,” li respondis simple kaj decideme.
Ŝi refojeektremis.Ĉelafenestro, kun glaso da lakto en la mano, ŝi tenis sin senparola longan
tempon. Ŝiaj okuloj fiksiĝis al la glaso, el kiu varma vaporo eliĝis, supren leviĝis kaj disvastiĝis.
“Kieldo?”lidemandis.
Kolero elŝprucis el ŝia brusto al ŝia kapo. Oh, tiu ĉi plej freneza enamiĝanto en la mondo! Unu
guvernistino! Unu guvernistino! Lia antaŭa amplena vizaĝo estasŝajnigita! “Jam ne estas la unua
fojo, ke ni interparolas pri divorco!” ŝi dirisflegme,“Ĉuvinescias pri miaj kondiĉoj?”
Li hezitis dum momento. “Ĉu vi celas la fabrikon?”
“Jes.”
“Vi scias, ke la fabriko kaj te-plantejoj ne povas esti apartigeblaj,” li diris malfacile, “Ĉu vi
povus elmeti aliajn kondiĉojn, kiaj kontanta mono, domoj aŭ parto de te-plantejoj?”
“Ne.”
Li ekkunpremis siajn dentojn. Li dronis en cigared-fumo. Evidente li alfrontis la grandan
alternativon. Poste forte ekskuinte sian kapon, li decideme kaj ĉionspite diris, “Bone! Mi donu ĝin
al vi!”
Ailin ege surpriziĝis. Ŝi nefideme rigardis lin, apenaŭ kredante, kion ŝi aŭdis. La fabriko estas
lia heredaĵo kaj la grava parto de lia afero. Ŝi bone komprenis, kian pezon ĝi havas en lia koro, ne
nur materiale sed ankaŭ spirite, kaj ke ĝi entenas liajn sangon kaj ŝviton. Kaj nun, li eĉ decideme
pretas ĝin forlasi? Ĉu nur por tiu Fang Siying? Ĉu la forto de amo estas tiel potenca? Tio estas
- 162 -