En%20Profunda%20Korto

“Kompreneble ne!” Fang diris, “Estu trankvila!”
“Bone. Do mi iros al vi ĉe ripozejo por instruistoj post lerneja kurso! Ni piediru rehejmen, nur
kelkajn paŝojn fore.”
“Mi scias.”
La knabino ekridetis, ekscitita. Sin turninte, ŝi rapide elkuris. Longe post ŝia elkurado, Fang
ankoraŭ sentis, ke en la ĉambro tintile eĥis ŝia rida parolo: “Vi estas la plej bona, la plej afabla kaj
la plej bela instruisto!”
Ekskuinte sian kapon, ŝi stariĝis el la lito kaj iris al la tualettablo. En la spegulo aperis
enpensiĝanta kaj iome ĉagrenanta vizaĝo kaj paro da perplekaj kaj ĝenataj okuloj. Ekzamenante
sinenlaspegulo,ŝinodigis siajn longajn harojn sur la verto per malnovtipa hartubero, surportis la
okulvitrojn kaj delikate ruĝumis siajn lipojn… Ŝia mano ekhaltis en la aero. Alvizaĝe al la spegulo,
ŝi maltrankvile kaj mokeme murmuris, “Kion vi faras nun, Fang Siying? Li estas blindulo! Li tute
ne povas vidi vin!” Forĵetinte lipruĝigilon, ŝi peze sidiĝis en la seĝon kaj falis en deprimitan
pripensadon.
-20-