Zorgboek diabetes type 1 - Bvvde

Emotionele gevolgen
Ook emotionele gevolgen komen voor. Misschien vindt u het moeilijk te verwerken dat uw
partner een aandoening heeft die veel klachten met zich meebrengt. Of misschien maakt u zich
zorgen over wat de toekomst allemaal zal brengen. Misschien heeft uw partner wel veel
emotionele steun nodig. Het valt namelijk niet mee om elke dag maar weer te testen en te
spuiten of tabletten te nemen. Iemand zal deze steun vaak vooral van de partner verwachten.
Kortom, leven met iemand die diabetes heeft kan veel van u vragen. Het kan zijn dat u daarmee
af en toe moeite hebt. Gelukkig staat hier vaak ook wat tegenover: omdat u zich samen door
moeilijke perioden slaat, kan uw band beter en sterker worden.
“In het begin besefte ik niet echt dat mijn leven ook anders zou worden. Ik dacht alleen maar
aan mijn vriendin, dat ze diabetes had, wat dat voor háár zou betekenen. Pas later drong het
tot me door dat ik ook met diabetes te maken heb. Meestal gaat het om kleine dingetjes.
Laatst liepen we langs de McDonalds en kreeg ik trek. Maar omdat ik wist dat mijn vriendin
haar insulinepen niet bij zich had, ben ik er niet over begonnen. Ik ga geen broodje
hamburger eten als zij dat niet kan doen. Nou ja, dat is toch geen ramp?...”
Steun geven
Adviezen: hoe kunt u iemand met diabetes helpen?
Zo zijn er allerlei voorbeelden te bedenken. Als u merkt dat u niet goed wee hoe u kunt helpen,
hebt u misschien iets aan de volgende tips:
Maak afspraken over wat u wel en niet voor uw partner doet. U weet dan in elk geval waar u
aan toe bent.
Bedenk dat uw partner uiteindelijk zelf verantwoordelijk is voor zijn gezondheid. U kunt hem
steunen en helpen, maar hij is degene die diabetes heeft en daarmee moet leren leven. U
kunt nooit het leven van de ander overnemen. Probeer uw partner daarom niet te veel
‘volgens het boekje’ te laten leven.
Uw partner is verantwoordelijk voor zijn eigen leven en u bent dat voor Uw leven. Het is
daarom niet nodig dat u zichzelf steeds wegcijfert. Het kan prettig zijn wanneer u in hetzelfde
ritme als uw partner leeft (op dezelfde tijden eten enzovoort). Maar dit hoeft niet. Doe dit
alleen als u dit zelf prettig vindt. Als u het bijvoorbeeld vervelend vindt om altijd op vaste
tijden te eten, kunt u dat beter niet doen. Waarschijnlijk houdt u het toch niet vol en uw
partner zal merken dat u het vervelend vindt. In dat geval bent u uiteindelijk verder van huis.
Vooral in het begin bent u misschien bang voor een hypo of een andere ontregeling. Probeer
deze angst niet te groot te laten worden. Een hypo of een andere ontregeling is vervelend,
maar altijd vrij makkelijk en goed te behandelen.
Waarschijnlijk zal uw partner in het begin veel moeite hebben als hij in gezelschap moet
spuiten, of als hij zich daarvoor even terugtrekt. U kunt dan helpen door aan anderen uit te
leggen waarom hij dit doet en dat ze niet hoeven te schrikken. Ook bij een hypo of andere
ontregeling kunt u anderen op deze manier geruststellen. Zo voorkomt u dat uw partner het
middelpunt wordt van schrik of paniek.
U bent een grote steun voor uw partner als u weet wat u in noodsituaties moet doen,
bijvoorbeeld bij ontregelingen. Als uw partner weet dat u in een noodsituatie kunt helpen, zal
deze zich waarschijnlijk minder bang en onzeker voelen.
Helpen is vaak een kwestie van geven en nemen
Het komt er op neer dat het een zaak van geven en nemen is. Uw partner past zich een beetje
aan en u past zich een beetje aan. Zolang u allebei uw best doet om zich aan te passen, zult u
meestal wel een goede manier vinden om met de diabetes om te gaan.