Jaarverslag 2008 - De Oever

4
Voorwoord
verrassing z'n paard staan. Met nog twee andere paarden ernaast. Die moeten achter
het trouwe dier zijn aangedraafd. In de uren daarna komen de buren weer langs. Eén
voor één. "Wat heb jij een geluk zeg. Zo heb je geen paard, en zo heb je drie paarden.
Gefeliciteerd!"
"Ach," antwoordt de boer, "we zien wel hoe 't afloopt."
Diezelfde middag probeert de zoon van de boer één van de nieuwe paarden te berijden.
Het beest is daar duidelijk niet van gediend. Als de jongen op zijn rug springt,
begint het geweldig te bokken. Met een wijde boog vliegt de boerenzoon door de lucht.
Bammmm. Gebroken been. Als de buren horen van het ongeval, komen ze de boer
wederom beklagen. "Wat ben jij een pechvogel zeg. De oogst staat voor de deur.
Wie moet jou nu helpen om het gewas van het land te halen?"
"Ach," luidt de reactie, "we zien wel hoe 't afloopt."
Drie weken later verschijnen de ronselaars van de keizer in het dorp. Ze komen alle
mannen tussen de zestien en dertig jaar inlijven om oorlog te voeren tegen een
naburige staat. En zo'n oorlog kan jaren duren. Alle jongens moeten nog diezelfde dag
mee. Behalve de zoon van onze boer, die ligt met een gebroken been op zijn strozak.
Als de buren dat vernemen, kloppen ze weer bij hem aan. "Oh, wat een ellende.
Wij zien onze zonen misschien wel nooit meer terug, terwijl die van jou over een paar
weken weer op z'n benen staat. Het lot is jou wel erg gunstig gezind."
"Ach," is het enige dat de boer weer zegt, "we zien wel hoe 't afloopt."
We zien wel hoe het afloopt...
De Belgische regering illustreert dit goed. Een periode van immobilisme door
regeringsvorming lijkt de crisis noch te bevorderen noch te stuiten. Achteraf kiest men
voor de vlucht vooruit in de lijn van Europa, waarbij men erin slaagt de enige regering
te worden, die beslissingen neemt die juridisch aangevochten worden. Bovendien kiest
men voor ondersteunende financiering van de banken in plaats van nationalisering
(cfr omliggende landen); een keuze waar actieve aandeelhouders zeker dankbaar voor
zullen zijn, gezien het risico dan gespreid wordt over alle burgers (cfr prof De Grauwe,
toch in deze een onverdachte bron) . En daar waar na een tijd van ongebreideld geloof
in het financieel systeem nu toch de confrontatie met de gevolgen van een ultra systeem
duidelijk worden, verdedigt men nu de tussenkomsten van de overheid met even
groot gemak. Concreet lijkt dit te betekenen, dat de overheid "mag" tussenkomen wanneer
het slecht gaat (en opdraaien voor de negatieve gevolgen) maar moet wegblijven
als het goed gaat. Een gecorrigeerd economisch systeem als tegenhanger van het
imperatief systeem met de huidige gevolgen, zal alvast niet ontstaan in België.
Ook in Vlaanderen doemt het imperatief denken op als fenomeen. Na het kwaliteitsdenken,
het beheersdenken (meten is weten), volgt nu het wetenschappelijk onderbouwde
license denken. Licenties, die, blindelings uitgevoerd, alle grote denkprincipes
van vroeger aan de kant schuiven en ongeacht de omstandigheden leiden tot een
bemeten gegarandeerd resultaat. Hoera!
Het buskruit terug uitgevonden!!
Tot frustratie van de sector wordt geconstateerd, dat daarvoor wel bijkomend ruimte
gemaakt wordt in een omgeving, die al jaar en dag door beklemmende regels en arbeidsvoorwaarden
"geharnast" zit. De constatering is dan ook, dat in Jongerenwelzijn
innovatie enkel gebracht kan worden door instellingen, die de regels en besluiten aan
hun laars lappen, of die gestuurd door extra middelen verankerd in licenties hun doelen
op voorhand kunnen waarmaken.
Het fenomeen is nog iets te jong om al crashes te registreren, maar dat ze komen lijkt
onontkoombaar.
Tegelijk vegen deze "nieuwe ervaringen" de vloer aan met de verworven ervaringen van
de sector, die vaak rijker complexer, minder meetbaar, maar daardoor zeker niet minder
waardevol zijn.
Zoals de boer in het chinees verhaal probeerde te verduidelijken: het is pas later, dat je
de volle betekenis van handelen en ervaren kan inschatten.
Dit is geen pleidooi om alles te laten zoals het is, zeker niet. Kritisch blijven denken en
handelen in een (inter-) relationele (prof Hellemans) dialoog (Buber, Levinas) binnen
een niet - exacte wetenschap genereert de grootste kansen op een "juist" antwoord op
gestelde vragen. Niet voor niets schrijft De Oever dit in haar visie!!