WET EN MENS - van Dick Wortel

d. De rijksconsulent, in wiens ambtsgebied de gemeente is gelegen, dan wel op diens
verzoek een persoon, door hem aangewezen uit de hem toegevoegde ambtenaren;
e. De directeur van het arbeidsbureau, in welks gebied de gemeente is gelegen, dan
wel op diens verzoek een door hem aangewezen ambtenaar van dit bureau.
De inschakeling van de vakorganisaties vormde, onder meer met het oog op hun
deskundigheid op het gebied van arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden, een
belangrijke bijdrage tot het scheppen en in stand houden van een arbeidsmilieu, dat het
normale arbeidsproces zo veel mogelijk benadert. Voor de werknemer zelf was het bovendien
van belang, dat hij weet, dat deze organisaties zo nodig ook voor de behartiging van zijn
belangen op konden komen.
De nieuwe Leidse commissie werd als als volgt samengesteld:
S. Menken, voorzitter, de wethouder van Sociale zaken, vertegenwoordiger van het gemeentebestuur;
A.L. van Leeuwen, secretaris, anbtenaar bij de Gemeentelijke Sociale Dienst; J.W.
ten Napel, lid, plaatsvervangend voorzitter, directeur Gemeentelijke Sociale Dienst; J.
Polman, lid, vertegenwoordiger van de Rijksconsulent van het Ministerie van Sociale Zaken;
M.G. van Rijswijk, lid, directeur van het Gewestelijk Arbeidsbureau; H. Bassie, lid, directeur
van de Gemeentelijke Werkplaats; W.F. Tierolf, lid, directeur van de Dienst Leidse
Werkplaatsen; M. Elkerbout, lid, vertegenwoordiger van de Dienst Gemeentewerken; J.
Bloot, lid, arts, vertegenwoordiger van de directeur van de Gemeentelijke geneeskundige en
Gezondheidsdienst. Van de vakcentrales waren de leden S. Barkema (C.N.V.), J. Bloem
(N.V.V.) en Th. H. de Wilde (N.K.V.).
De heer Elkerbout moest in oktober 1969 de commissie reeds verlaten vanwege een benoeming
tot chef personeelszaken in Veendam. Zijn zetel werd nog niet opnieuw bezet. Voorts
besteedde de commissie veel tijd aan oriëntatie en voorlichting over de nieuwe wet. De inleidingen
werden verzorgd door de heren Polman en Ten Napel.
Een minder prettig gevolg van de wet was, dat de dienstbetrekkingen van een aantal werknemers
die waren ingedeeld in de B-categorie niet voortgezet konden worden. Een oplossing
werd gevonden in de plaatsing in een dagverblijf.
Per 1 juli 1969 werd er een wijziging ingevoerd in de beheersvorm van de Stichting Leidse
Werkplaatsen. Deze stichting was ontstaan uit de vroegere en opgeheven Vereniging
Zwakzinnigenzorg. In de zin van de oude GSW-regeling was zij aangewezen als werkobject.
De gemeente nam het beheer over. Daardoor kreeg de gemeente er een nieuwe tak van dienst
bij die de naam kreeg van Dienst Leidse Werkplaatsen met W.F. Tierolf als directeur. Het
personeel kwam in dienst van de gemeente en werd ambtenaar in de zin van de Algemeen
Burgerlijke Pensioenwet.
Voor de WSW-werknemers kwamen nog twee verbeteringen tot stand. Bij KB van 2
september 1969 werden de verlofaanspraken uitgebreid: bij 30 jaar 1 dag, bij 40 jaar: 2 dagen
en bij 50 jaar 3 dagen. Tevens maakte een K.B. van 8 december 1969 melding van het
instellen van een aanvullende oudedagsvoorziening voor WSW-werknekmers die 25 jaar of
ouder waren en behoorden tot de A-categorie en die minstens 6 maanden per kalenderjaar een
dienstbetrekking hadden gehad.
De vakbeweging in de nieuwe commissie was zeer tevreden over deze besluiten (Jaarverslag
1969, 41-42).
De commissie gaat met de nieuwe wet aan de slag
In het verslag over 1970 wordt er nog een onderscheid gemaakt tussen de hoofd- en
31