WET EN MENS - van Dick Wortel

verschillende omnliggende gemeentes regelde, deed een beroep op DZB om gezamenlijk de
opleiding, de training en stage op te zetten.
Al snel na de invoering van de Sociale Vernieuwing gaf directeur Bovens al aan dat de
deskundigheid van DZB benut zal gaan worden bij de opleidng, de training en de stages. Er
werden direct met het G.A.B. en de Sociale Dienst orieënterende besprekingen gevoerd.
Zorgvuldig zal er gewerkt moeten worden om belangenverstrengeling tussen de SW en de
banenpools te voorkomen, zei Bovens in de commissievergadering. Objectieve criteria zullen
daarom moeten worden aangelegd om een grens te kunnen leggen tussen tussen arbeidsplaatsen
die behoren tot de banenpool en die behorden tot de personenkring van de sociale werkvoorziening
(Notulen WSW-verg. 13 juni 1990). .
In 1994 entameerde de gemeente een onderzoek om na te gaan hoe de samenwerking
tussen de verschillende instanties het beste tot stand zou kunnen worden gebracht. In het
collegeprogram 1994-1998 werd aangegeven dat op het terrein van trajectbegeleiding en
scholing meer en beter moest worden samengewerkt: “Naast externe samenwerking is interne
samenwerking van belang. Met als doel een grotere doeltreffendheid en doelmatigheid van
het werkgelegenheidsbeleid zal het College samenwerking, mogelijkerwijs ten dele intergratie
van verschillende organisatie-onderdelen van de gemeente die op dit terrein actief zijn (DZB,
sector Sociale zaken, Stichting Weerwerk en de Stichting Werkgelegenheid) versterken”. Al
in 1994 richtte de gemeente de werkgroep “Verkenning samenwerkingsmogelijkheden tussen
de diensten ESZ en DZB” op, die in de zomer een eindrapportage uitbracht met een indicatie
van de terreinen waarop de bedoelde diensten zouden kunnen gaan samenwerken. Het
gemeentelijke organisatie-adviesbureau Leiden Advies onderzocht bij de drie betrokken
afdelingen hoe die samenwerking er globaal uit zou kunnen gaan zien en er werden
besprekingen gestart tussen de partijen om in de praktijk een start te kunnen maken met de
samenwerking. Voor die samenwerking bestonden drie belangrijke redenen. Men wilde
voorkomen dat er concurrentie zou gaan ontstaan, men streefde naar een effectievere
plaatsing en uitstroombevordering en men wenste een efficiëntere organisatie.
In Leiden waren drie instanties bezig met langdurig werklozen, additionele arbeid en
gesubsidieerde arbeid. In de eerste plaats was er de afdeling Werkgelegenheidsprojecten,
sector Economische Zaken en Werk. Deze afdeling was verantwoordelijk voor de individuele
trajectbegeleiding voor langdurig werklozen, voornamelijk allochtonen die langer dan één
jaar en autochtonen die langer dan twee jaar werkloos waren. De afdeling Werk van dezelfde
sector hield zich bezig met de uitvoering van de banenpool en de jeugdwerkgarantiewet.
Tenslotte was er DZB, de uitvoeringsorganisatie van de WSW.
Tussen de betrokken partijen bestonden veel verschillen en overeenkomsten. De gemeentelijke
instanties verschilden met DZB in de wijze waarop zij hun activiteiten uitvoerden. DZB
hanteerde een marktgerichte, bedrijfsmatige aanpak, terwijl bij de instanties de begeleiding
van het individu centraal stond.
In de gemeentelijke organisatie was geen formatie beschikbaar voor het ontwikkelen van
werkgelegenheidsbeleid op strategisch niveau. Er werd gebruik gemaakt van vrije capaciteit
bij het bureau Sociale Vernieuwing. Bij DZB was op concernniveau wel een beperkte
formatie aanwezig voor het ontwikkelen van strategisch beleid. De taken die voor het
detacheren van WSW’ers en plaatsen van banenpoolers moesten worden verricht waren
vergelijkbaar. Daarbij kwam ook nog dat de doelgroep voor een gedeelte uitwisselbaar was.
Verdergaande samenwerking tussen, of zelfs integratie van de consulenten banenpool en van
Detacheringen van DZB zou de effectiviteit en efficiëntie ten goede kunnen komen.
De organisatie van de Zijl Bedrijven werd gekenmerkt door een ver doorgevoerde
oriëntatie op staf- en lijnfuncties. DZB was een bedrijf met meer dan 1000 werknemers,
64