WET EN MENS - van Dick Wortel

Hoofdstuk 1
De vakbeweging en de sociale werkvoorziening
De vertegenwoordiger van de vakbeweging in de WSW-commissie
Hoe werd iemand lid van de WSW-commissie als vertegenwoordiger van een vakcentrale?
De drie zetels van de vakcentrales in de WSW-commissie kon in principe worden ingevuld
door kaderleden van iedere vakbond. Bij het zoeken naar de juiste mensen daarvoor werd er
in eerste instantie gelet op de kwaliteiten van de personen die door de vakbeweging werden
aangezocht of zich voor de commissie beschikbaar stelden.
Wanneer er een zetel vrij kwam, raadpleegde de distrctbestuurder de plaatstelijke afdeling
en/of het plaatselijk bestuur van de aangesloten ambtenaren bond AbvaKabo of C.F.O over de
vraag of zij een geschikte kandidaat wisten. Hij mocht geen ambtenaar zijn in een sociaal
werkverband. De meest gechikte kandidaat werd dan door het districtsbestuur voorgedragen
ter benoeming door het gemeentebestuur. De F.N.V. had in iedere commissie twee vertegenwoordigers,
het C.N.V. één vertegenwoordiger.
Het commissielid was gebonden aan een aantal regels vanuit de organisatie. Hij moest het
beleidsprogramma van zijn vakcentrale als uitgangspunt voor zijn handelen in de commissie
nemen. Om de vier jaar stelde hij zijn zetel ter beschikking. Hij was uiteraard herbenoembaar.
Hij trad af wanneer hij 65 jaar wordt, tenzij met argumenten kon worden aangetoond dat
voortzetting voor zijn werk voor de commissie gewenst was. Hij verplichtte zich om regelmatig
contact te onderhouden met het regionaal en plaatstelijke bestuur. En de vakcentrale
verwachtte van hem, dat hij zoveel mogelijk deel zou gaan nemen aan cursussen die door zijn
vakcentrale werden georganiseerd voor WSW-commissieleden.
De vertegenwoordigers van de vakcentrales in de WSW-commissie bemoeiden zich niet
met het arbeidsvoorwaardenbeleid van de WSW-ers. Dat was een zaak voor de vakbonden die
de belangen van de WSW-werknemer behartigden: de AbvaKabo en het C.F.O.
In de nieuwe Wet Sociale Werkvoorziening is de WSW-commissie opgeheven. De Zijl
Bedrijven wilden echter dat er een soort WSW-commissie blijft voortbestaan. DZB vindt het
belangrijk om te beschikken over een platform uit de maatschappij om daarmee regelmatig en
gestructureerd van gedachten te kunnen wisselen over het reilen en zeilen van het bedrijf. Dit
orgaan heet de Regionale Commissie voor Gesubsidieerde Arbeid, de ‘Rega-commissie’.
Hieraan nemen diverse sociaal-maatschappelijke en sociaal-pedagogische organisaties en
instellingen deel, ook de twee vakcentrales F.N.V. en C.N.V. Het is een echte ‘netwerkcommissie.
De formele positie van deze Rega-commissie is echter onduidelijk: een wettelijke
basis, zoals de WSW-commissie die had, ontbreekt immers. Formeel hebben de vakcentrales,
omdat de wet hen geen bevoegdheden toekent, geen bemoeienis meer met de sociale werkvoorziening.
De vakcentrales slaan met lede ogen de nieuwe ontwikkelingen binnen de SW
gade, -- vanaf de zijlijn.
De rol van de WSW-commissie
3