DE ZONDAGSWET - Bazuin te Sion

100
Mr. Jones. - Die regering werd niet gevormd om in het bijzonder de
sabbat te bekrachtigen.
Senator Blair. - Zij stenigden die mensen die de wet overtraden.
Mr. Jones. - Zeker; dat was ook het geval met de overtreding van de
andere geboden.
Senator Blair. - God bekrachtigde ze door menselijke middelen.
Mr. Jones. - Zeker, mijn antwoord op dit alles is dat het een theocratie
was, - een vereniging van kerk en staat. De kerk was de staat en de
staat was de kerk.
Senator Blair. - U zegt dat er nu geen staat is om dit uit te voeren.
Mr. Jones. - Ik zeg dat geen enkele regering de sabbat of iets wat God
toebehoort dwingend op kan leggen, uitgezonderd een theocratische
regering - een vereniging van kerk en staat. Daarom zeg ik u dat als u
een wet zoals die hier voorgesteld wordt aanneemt, dan leidt u direct
tot een verbinding tussen kerk en staat. De logica van het geval vereist
dit. En dat is waar zij eindigt; omdat de wet op geen andere manier
dwingend opgelegd kan worden. Deze heren zeggen geen vereniging
van kerk en staat te willen. Wat zij bedoelen als zij praten over kerk en
staat is, dat de staat één bepaalde kerk uitzoekt, en die tot de favoriet
maakt boven alle andere kerkgenootschappen. Dat is een verbinding
van kerk en staat volgens hun ideeën. Maar Constantijn vestigde een
verbinding van kerk en staat toen hij het christendom erkende als de
godsdienst van het Romeinse Rijk. Iedereen weet dat dit een verbinding
was tussen kerk en staat, en dat die leidde tot het Pausdom. Een
vereniging van kerk en staat betekent dat de macht van de kerk de burgerlijke
macht beheerst, en de burgerlijke macht gebruikt ten behoeve
van haar eigen belangen. En daartoe leidt deze beweging, en dat is een
van de redenen dat wij daartegen oppositie voeren.
Senator Blair. - U zegt dat als kerk en staat gescheiden zijn zij niet
die dingen moeten doen, die juist zijn als kerk en staat verenigd zijn
in een theocratie?
Mr. Jones. - Nee, meneer.