DE ZONDAGSWET - Bazuin te Sion

143
Vaughn zei dat hij Armstrong helemaal niet gezien had, maakte dit de
burgermeester tegelijkertijd tot getuige en rechter; en de vragen die hij
stelde, laten zien, dat dit precies zijn positie was en dat hij zich daarvan
bewust was. De vraag, die hij eerst aan beide getuigen stelde was:
“Wat weet u van mijnheer Armstong’s werken op zondag 27 juni?”
Deze vraag verondersteld alles wat verwacht werd bewezen te worden
tijdens de rechtspraak.
Dit is genoeg, om de werking van zulk een zondagswet te laten
zien, die onderdeel uit maakt van dit wetsontwerp. Er waren nog vele
andere gevallen, en elk van hen op dezelfde manier. Maar van het
begin tot het einde is de hele lijst, alleen maar een document, hoe
mensen, die eerlijk werk verrichten op hun eigen stukje grond, op zo’n
manier, dat geen enkel mens op aarde er last van had, aangeklaagd,
berecht en veroordeeld werden op het getuigenis van mensen, die - als
er al een fout werd gemaakt - schuldiger waren dan de veroordeelden.
Als godsdienstige vervolging mogelijkerwijs nog duidelijker getoond
kan worden dan in bovenstaande gevallen, dan hopen we er nooit een
voorbeeld van te zien.
Men zou kunnen vragen, waarom er geen beroep werd aangetekend?
Er werd beroep aangetekend tegen eerst genoemd geval bij het
hooggerechtshof van de staat. Het oordeel van het Lage Hof werd in
een schriftelijke verklaring bevestigd en de opinie eindigde met deze
woorden:-
“Het argument van de bezwaarden komt om kort gezegd hierop
neer: Omdat hij gelooft met zijn hele geweten, dat Gods wet het hem
toestaat om op zondag te werken, kan hij ongestraft de wet overtreden,
die dit als illegaal beschouwd, maar zijn geloof kan niet als rechtvaardig
gelden voor zijn begane handeling, die door de wet van het land,
strafbaar is gemaakt. Als de wet streng werkt, zoals wetten soms doen,
ligt de mogelijkheid om zulk een wet te veranderen in de handen van
de wetgever. Het is niet de zaak van een gerechtshof om de wijsheid of