DE ZONDAGSWET - Bazuin te Sion

139
kan de eerste man die dat ontdekt, je vervolgen en het geld opeisen.
Dat is precies wat het wetsvoorstel zegt. Als lonen voor zondagsarbeid
betaalt worden, “vooruit betaalt of op een andere manier” kan dat
door wie dan ook, die dat het eerste opeist, terug gewonnen worden.
“Wie dan ook” is een universele term. Daarom stelt dit wetsvoorstel
weloverwogen voor dat als iemand die uitsluitend onderworpen is aan
de rechtspraak van de Verenigde Staten, loon krijgt voor werk dat op
zondag is gedaan, behalve voor noodzakelijk of liefdadigheidswerk,
hij vervolgd kan worden voor dat geld door iedereen die als eerste
merkt, dat hij’ dat geld gekregen heeft, en die persoon zal dan dat geld
krijgen.
Tot zover de woordkeus van dit wetsvoorstel. Nu wat het werk betreft,
waarvoor de zevendedag vierders in Arkansas strafrechtelijk zijn
vervolgd. Het ging niet om het storen van anderen. Laat mij u enige
feiten aanvoeren, waarvan ik de authentieke aantekening heb, maar ze
zijn te omvangrijk om ze tot in details te bespreken.
Op twee uitzonderingen na, ging het bij alle arrestaties en gerechtelijke
vervolgingen om mensen, die de zevende dag van de week als de
sabbat heiligden. En in deze twee uitzonderingsgevallen werden degenen
die aangeklaagd werden, zonder borgsom vastgehouden - eenvoudigweg
vastgehouden op hun eigen aanklacht (schuldbekentenis) - en
hoewel de uitslagen beide positief waren, waren de rechters het eens
om de aanklacht niet langer te vervolgen, en beide zaken werden afgewezen.
Maar in elk ander geval waarin het ging om een Zevendedags
Adventist bedroeg, de laagste borgsom 110 dollars; de meeste van hen
liepen op tot 250 dollar, en sommigen zelfs tot 500 dollar. Geen enkel
geval werd afgewezen, en in alle zaken was de aanklacht niet, dat wat
de mensen hadden gedaan, de rust of de aanbidding van iemand had
verstoord, maar de aanklachten waren meestal voor de misdaad van
“sabbatschennis” door het verrichten van arbeid op zondag.
De wet van Arkansas luidde op dat tijdstip aldus: