DE ZONDAGSWET - Bazuin te Sion

174
Ten tweede, wij ontkennen het recht van de staat, ons te dwingen
de gehele of een gedeelte van een dag van de week te verliezen. En
ik stel aan hem dezelfde vraag die ik ook aan anderen stelde. Waarom
hebben wij niet hetzelfde recht om een wet te vragen, die hun gebiedt
op de dag te rusten die wij houden, zoals zij ons willen dwingen de
dag te rusten die zij houden? Het enige wat zij zouden verliezen is één
werkdag van de week. Dan zouden zij twee zondagen hebben in plaats
van één, en zouden zij beter af zijn. Waarom zou het voor hen niet net
zo goed zijn als voor ons? Of is dit een voordeel alleen gereserveerd
voor hen die de zondag niet vieren? Hoe dit het grondwettelijke recht
aantast om eigendommen te verwerven en te bezitten, en hoe dit zonder
enige vorm van proces ons van onze bezittingen berooft heb ik
reeds duidelijk gemaakt.
Ten derde, op dit punt zou ik graag rechter Cooleys mening voorlezen.
Mr. Wood. – Ik verwees naar de Bijbel.
Mr. Jones. – De Bijbel zegt “zes dagen zult gij arbeiden”. Terwijl ik
er niet op sta, dat dit een absoluut bevel is, dat wij werkelijk zes dagen
per week moeten werken, beweer ik nadrukkelijk dat het een door God
gegeven toestemming is, en daarom een door God gegeven recht om
zes dagen van elke week te werken. En wij ontkennen altijd het recht
van de staat, ons te verbieden wat God ons als recht gegeven heeft.
Omdat dit een zaak van wetgeving is, en daarom een zaak van wet, is
rechter Cooley’s mening daarover van groot gewicht. Hij zegt:
“De Jood (en ook de zevendedags christen) die gedwongen word, de
eerste dag der week te respecteren, terwijl zijn geweten ook van hem
de heiliging van de zevende dag vraagt, mag aannemelijk veronderstellen
dat de wet zijn geloof discrimineert, en onrechtvaardig is door
hem te dwingen elke week een tweede sabbat te houden, want dit is
indirect een straf voor zijn geloof.
Ik heb laten zien