Klik hier voor mijn boek in PDF

was uit mijn mond geraakt en door het gewicht van de
loodgordel en de flessen kon ik niet naar boven, ik voel‐
de dat ik verdronk. Met mijn laatste krachten heb ik toen
die duikflessen van mijn lijf afgetrokken en kon ik naar
boven zwemmen. Eenmaal boven was ik helemaal buiten
adem, en kon nog maar net in die boomstamboot klim‐
men. Toen raakte ik weer in paniek, want ik zag Adrie
niet meer. Op dat moment zag ik hem boven water ko‐
men, hij stond op een rotsblok het bloed gutste uit de
wonden op zijn benen, wat kwam door de barnacles
(heel scherpe mosselschelpen) en hij beefde als een rietje.
Snel hebben we hem aan boord gehaald en we zijn on‐
middellijk naar de wal gevaren, om de boot in te leveren.
Onze instructeur hebben we nooit meer gezien. Adrie
heeft nog een paar uur als een zombie voor zich uit zit‐
ten staren, hij was echt in shock. Later heb ik gehoord
van mensen die het kunnen weten, dat we echt door het
oog van de naald zijn gekropen, we hebben allebei de
dood in de ogen gezien. We besloten de volgende dag bij
het zwembad te blijven.
Er was daar in het zwembad een bar in het water. Hun
specialiteit was een Cocohead, dat is een gevulde kokos‐
noot met drank, heerlijk.
107