Klik hier voor mijn boek in PDF

apparaat om en gaf het vervolgens aan mevr. Schlosser.
Zij was een tevreden klant, waar het uiteindelijk toch om
ging.
De magazijnmeester zei: “Hier zul je meer van horen!”
Hij nam wraak vanwege de rode en groene knikkers. De
eerstvolgende vrijdag stonden wij allen weer opgesteld
in de showroom voor de inspectie van mijnheer Leen.
Ten overstaan van al mijn collega’s werd ik door hem op
een ongelooflijke manier de huid vol gescholden en voor
lul gezet. Dat deed hij met de welbekende bolknak tussen
zijn lippen. Ik was zeer verontwaardigd en vond dat ik
mijn plicht als verkoper in het belang van het bedrijf had
uitgevoerd. Dat zei ik hem dan ook, waarop hij ant‐
woordde, dat ik absoluut buiten mijn boekje was gegaan
en dat ik net zo eigenwijs was als mijn vader. Hierop
escaleerde het gesprek, ik stapte op hem af en zei, dat hij
een ongelooflijke zak was. Vervolgens sloeg ik de sigaar
uit zijn bek met de mededeling: “Deze had je nog tegoed
van mijn vader.” Onder luid applaus van alle collega’s
liep ik weg, bij de deur draaide ik me om en zei hem:
“Op mij hoef je niet meer te rekenen, want ik kom nooit
meer terug. En trouwens, je stinkt nog uit je bek ook.”
Ook voor mij einde carrière Vollemans. Zo vader, zo
zoon.
61