Klik hier voor mijn boek in PDF

Hoofdstuk 10
Firma Vollemans
Op een dag las ik een advertentie van Rotterdams meest
bekende kapper in die tijd: John Postmus. Zeven filialen
in de stad, met het hoofdfiliaal op de Lijnbaan. Zij vroe‐
gen daar een magazijnbediende. Ik solliciteerde en werd
aangenomen. Mijn bazen, Henk Fits en Constant Post‐
mus (broer van), leerden mij al snel het vak van maga‐
zijnbediende. Het wereldje (kappers) beviel mij wel. Na
enige maanden las ik een advertentie van de firma Vol‐
lemans, de grootste kappersgroothandel van Nederland
destijds,
gevestigd in het Groothandelsgebouw in Rot‐
terdam. Zij vroegen een magazijn/showroom/verkoop‐
medewerker. Er was één probleem, ik moest schriftelijk
solliciteren, wat voor mij een onmogelijke taak was,
vanwege mijn dyslexie. Maar niet getreurd, ik heb mijn
broer Adrie gevraagd een mooie brief te schrijven. Dat
deed hij en ik werd aangenomen. Wel bleef ik in de
weekenden muziek maken, dat was hard en veel werken,
maar ik begon redelijk veel geld te verdienen. Wat extra
leuk was, in die tijd werkte ook mijn vader Ary bij Vol‐
lemans, in het magazijn als inpakker. Het werk beviel me
erg goed. Al snel bleek dat ik een betere showroomver‐
koper was dan magazijnbediende. In de verkoop voelde
ik me als een vis in het water. In korte tijd bouwde ik een
klantenkring op die speciaal naar mij vroegen als ze in de
showroom kwamen.
De firma Vollemans was een goed bedrijf en hanteerde
de slogan: “Wat God niet geeft, geeft Vollemans.” Wel
waren ze zeer ouderwets in hun werkwijze. Bijvoorbeeld,
58