Klik hier voor mijn boek in PDF

vechten om de vis bij de boot te krijgen, wat maar niet
lukte, kwam er plotseling, met een enorm lawaai, gesnuif
en gespetter, een orka het water uitgesprongen, op een
afstand van zo’n 10 meter van onze panga. De panga was
ongeveer 3½ meter lang en deze orka rond de 4½ tot 5
meter en wordt ook nog eens niet voor niets de killer
whale genoemd. We keken elkaar aan en zelfs de captain
was behoorlijk geschrokken. We besloten de lijn door te
snijden en de vis van Adrie te laten voor wat het was om
er vervolgens als een speer vandoor te gaan. Waarschijn‐
lijk was de orka op jacht en had het op dezelfde vis voor‐
zien als Adrie.
De visgroep bestond uit 27 mannen en één vrouw. Een
vrouw van een jaar of dertig. Echt een L.A. girl, met een
kont, van het formaat dat wanneer ze bukte, je een zadel
op haar rug wou gooien. Ze was wel heel aardig en one
of the guys. En per dag werd ze mooier.
De eerste dag had iedereen 50 dollar in een pot gedaan
en dat was de prijs voor de grootste vis die zou worden
gevangen. Van te voren had ik tegen Adrie gezegd:
“Mooi, dat zijn onze tickets. Die verdien ik wel terug.”
En uiteraard heb ik gewonnen. Ik heb een grouper ge‐
vangen van 150 cm met een gewicht van 60 kilo. Daarbij
had ik wel het geluk dat Adrie zijn grootste beet had
moeten laten gaan vanwege die orka. Anders was ik er
niet zo zeker van geweest of ik gewonnen had.
Toen we na 10 dagen terug kwamen van de visreis, von‐
den we het allebei jammer dat het voorbij was. We heb‐
ben nog één avond feest gevierd en souvenirs gekocht in
San Philippe. De dag erna reden we naar L.A. en ’s
avonds vlogen we weer terug naar Marco Island, waar
199