Klik hier voor mijn boek in PDF

De volgende dag hebben wij veel cadeautjes, in de vorm
van huishoudelijke artikelen die aan boord waren, aan de
Indianen gegeven. Het was een soort vakantie. Van een
van de schepen hadden wij een reddingsboot over boord
gezet en daar maakten wij tochtjes mee over de rivier, de
natuur daar is ontzettend mooi, de flora en fauna zijn
adembenemend. Als visliefhebber viste ik op piranha’s
en andere voor mij onbekende vis. Helaas na een paar
dagen kwam er een eind aan deze vakantie. We namen
afscheid van de Indianen, dronken nog een afscheidsbor‐
rel en kusten de meisjes vaarwel.
Wij werden met een bus naar de kust gebracht, waar we
afscheid namen van de officieren. Zij gingen per vlieg‐
tuig naar huis en wij werden geplaatst op een schip van
de Starline Maatschappij. Met dit schip vertrokken we
naar Bangkok. Daar werd ons verteld dat we een aantal
reizen zouden maken van Bangkok (Thailand) naar Ha‐
noi (Vietnam) als merchant‐marines voor het Amerikaan‐
se leger. Uiteraard was de Vietnam‐oorlog toen nog in
volle gang. Op de voor‐ en achterkant van het schip wa‐
ren twee mitrailleurs als afweergeschut geplaatst, die
bemand werden door een aantal Amerikaanse mariniers.
Gelukkig hebben deze mannen nooit in actie hoeven ko‐
men. De ellende en het verdriet welke ik tijdens deze reis
heb gezien, is onbeschrijflijk. Met name in Bangkok
(Thailand), waar actieve Amerikaanse mariniers, nadat
ze enige maanden hadden gevochten in de jungles van
Vietnam, van een weekje vakantie mochten genieten.
Alle daar aanwezige Amerikanen waren compleet ge‐
schift, verslaafd aan drank en vooral aan drugs. Toen ik
jaren later veel in Amerika kwam, heb ik nog wel eens
een aantal van deze mensen
ontmoet die daar waren ge‐
41