Klik hier voor mijn boek in PDF

vorderde en er meer bier genuttigd werd, werden de
vissen uiteraard alsmaar groter, maar dat maakt het nou
juist zo leuk.
Rond een uur of 10 ’s avonds nam Gert mij mee in een
van zijn visboten en zijn we op de visstek voor de vol‐
gende dag alvast een voertje gaan zetten. De volgende
morgen rond een uur of 9 zijn we vertrokken en na een
uurtje varen, kwamen we aan op onze visstek. Ik had
Gert verteld, dat Carola heel enthousiast viste, maar dat
pas een paar weken deed. Dat ze dus nog niet zoveel
ervaring had en graag eens een echte vis wilde vangen.
Gert beloofde, dat hij haar er een zou laten vangen die
zeker net zo groot en zwaar was als zijzelf. De mensen
die Carola kennen, weten dat het dan een flinke vis
moest worden. Nadat we de hengels hadden klaarge‐
maakt en uitgegooid, begon het wachten. Na een klein
half uurtje meldde zich de eerste beet. Gert sloeg de vis
aan en na een paar minuten gaf hij Carola de hengel met
de boodschap: “Welkom in Caspe”. Ik had haar inmid‐
dels de visriem omgedaan, die je daarbij
absoluut bij no‐
dig hebt. Ik kende dit. Nadat wij de andere hengels had‐
den binnengehaald, zodat ze niet in de war konden ko‐
men, namen Gert en ik een kopje koffie. Gert had Carola
uitgelegd wat ze moest doen: pompen
en halen. Vissers
weten precies wat dit betekent.
Na ongeveer 40 minuten zweten, was de vis aan de wal.
Hij was 165 cm en ongeveer 85 kg. Carola was totaal ver‐
sleten, maar helemaal voldaan. Ze stond stijf van de
adrenaline. Die dag hebben we er nog een gevangen en
een stuk of vijf verspeeld. De tweede dag was eigenlijk
hetzelfde als de eerste, weer twee gevangen en een aantal
verspeeld.
259