Klik hier voor mijn boek in PDF

je broer? We kunnen en mogen niet weg als hij er niet is.”
Waarop Adrie vroeg hoe laat het was en de captain hem
antwoordde: “Tien voor zeven.”
Adrie zei: “Maak je maar geen zorgen, dan heeft hij nog
10 minuten. Ik weet zeker dat hij er om 7 uur is.”
Dat klopte dan ook, alleen zelf wist ik het niet. Ik was
helemaal total loss. De laatste meters hebben ze mij de
gangway over gesjouwd. Onder leiding van Adrie heb ik
bij de douane mijn paspoort laten controleren en de pas‐
sagierslijst ondertekend, weliswaar met een kruisje, maar
dat mocht ook. Dit alles is buiten mij omgegaan, Adrie
heeft me in mijn kooi gelegd. Daarna konden de trossen
los en de reis begon.
Na een uur of twaalf geslapen te hebben, werd ik wak‐
ker. We zaten inmiddels midden op zee en gingen voor
de eerste keer vissen. Ik was precies op tijd, beter kon
niet. Aan boord waren 14 kleinere bootjes, die ze panga’s
noemden. Zeg
maar een soort stalen roeiboten met bui‐
tenboordmotor. Iedere twee vissers kregen een panga
toegewezen met een eigen schipper, een Mexicaan. Hij
was voor de hele reis onze schipper. Hij zorgde overal
voor, hengels, aas, hij maakte de lunchpakketten en
zorgde ervoor dat de koelbox goed gevuld was. Wij had‐
den een schipper getroffen die werkelijk top was en het
feit dat ik redelijk Spaans sprak, maakte het alleen maar
makkelijker.
Fernando had ons gezegd dat, wanneer je schipper goed
was, je hem aan het eind van de reis een fooi gaf van tus‐
sen de 50 en 100 dollar. Na één dag vissen hadden Adrie
en ik wel door dat onze schipper een hele beste was en
wij besloten hem de fooi op voorhand te geven. Dat was
een hele goeie zet. Hij zorgde perfect voor ons. Ook nog
197