Klik hier voor mijn boek in PDF

aan het einde van de dag wanneer iedere werknemer
door de personeelsuitgang naar buiten ging, stond de
magazijnmeester daar
bij de deur met een soort collecte‐
zak,
zoals in de kerk gebruikt wordt, gevuld met rode en
groene houten knikkers. Een ieder moest een knikker uit
de zak halen en wanneer het een rode was, werd je ge‐
fouilleerd om te controleren of je goederen had ont‐
vreemd. De grote grap was, om op een dusdanige manier
je hand in die zak te stoppen, zodat alle knikkers over de
grond rolden. Soms lukte dat, tot grote ergernis van de
magazijnmeester en enorme lol voor ons.
In ander opzicht waren zij hun tijd ver vooruit, want je
mocht toen, eind 60’er jaren, al niet roken in de magazij‐
nen. Op vrijdagmiddag was er altijd een grote inspectie
door de oude heer Leen Vollemans. Alle inpakkers en
magazijnpersoneel moesten op hun plaats gaan staan en
mijnheer Leen inspecteerde dan op orde en netheid.
Hierbij had hij altijd een enorme sigaar in zijn mond en
blies grote rookwolken uit. Hij liep daar rond met een
arrogantie en een air waar je niet vrolijk van werd. Mijn
vader Ary, een fervent sigarenroker, pikte dit niet en stak
op één van deze vrijdagmiddagen ook een grote sigaar
op. Toen meneer Leen dit zag ontplofte deze bijna en met
veel geschreeuw en gekrijs werd mijn vader gevraagd
hoe hij het in z’n hoofd durfde te halen dit te doen, ter‐
wijl meneer Leen grote rookwolken in z’n gezicht blies.
Ary, rustig als altijd, liet dit gelaten over zich heen ko‐
men, en beantwoorde de heer Leen met dezelfde rook‐
wolken. Met als resultaat: einde inpakkerscarrière bij de
firma Vollemans. Dat raakte mij zodanig, dat mijnheer
Leen vanaf dat moment voor mij alle respect verloren
had. Maar ik besefte ook dat mijn werkzaamheden daar
59