Klik hier voor mijn boek in PDF

een basis voor mijn toekomst betekenden, dus ik hield
verder mijn mond.
Op een middag rond kerstmis bezocht mevrouw Schlos‐
ser, een regelmatige klant uit Den Haag, de showroom en
vroeg of ik aanwezig was. Nadat ik me gemeld had zei
mevr. Schlosser mij, dat ze een paar dingetjes nodig had
in verband met de feestdagen. Zoals een goed verkoper
betaamt, maakte ik haar attent op de vele aanbiedingen
die er wegens de kerst waren, met als resultaat dat zij een
grote order opgaf. Eén van de duurdere artikelen die zij
kocht, was het laatste nieuwe model scheerapparaat van
Braun, als kerstcadeau voor haar man. Deze was lever‐
baar in twee kleuren, wit en zwart. Zij koos de witte.
Enige weken later werd ik via de intercom weer geroe‐
pen om naar de verkoopbalie te komen, waar mevr.
Schlosser op mij wachtte. Ze vertelde mij dat haar man
toch liever het zwarte scheerapparaat wilde hebben. De
policy bij Vollemans was, dat elektrische apparaten niet
geruild mochten worden. Ik constateerde dat het scheer‐
apparaat nooit was gebruikt, zelfs niet uit de verpakking
was gehaald. Daar mevr. Schlosser in mijn ogen een zeer
gewaardeerde klant was, besloot ik het apparaat toch om
te ruilen.
De magazijnmeester, reeds 40 jaar loonslaaf van mijnheer
Leen, vroeg mij wat ik ging doen. Om gezeur over het
ruilen te voorkomen, vertelde ik hem dat ik het apparaat
zojuist had verkocht, maar per vergissing de verkeerde
kleur had gepakt. Hij vroeg me om de magazijnbon, die
ik uiteraard niet had. Toen heb ik hem de situatie toch
maar uitgelegd, waarop hij antwoordde dat het artikel
niet geruild mocht worden. Ik zei hem, dat hij er geen
moer van snapte. Ik ging naar het magazijn, ruilde het
60