Klik hier voor mijn boek in PDF

helemaal niet en Marcel sporadisch. De vraag was daar:
WAAROM ?
Nou heb ik nooit het gevoel gehad dat ik er aan Sandra
een dochter had bij gekregen. Ze was altijd afstandelijk;
nooit een knuffel of een schouderklopje en ik verwon‐
derde me er altijd over dat ze nooit tegen me praatte. Nu
realiseer ik me dat ze alleen maar antwoord gaf als ik iets
vroeg of zei. Spontaniteit of aardigheid was er niet. Het
was meer achterdocht of misschien zelfs wel haat. In de
25 jaar dat zij in mijn leven is geweest, heeft ze geen 25
keer mijn naam genoemd.
Natuurlijk ben ik me bewust dat ik niet de beste
(schoon)vader van de wereld ben, ook ik had mijn nuk‐
ken en kuren. Maar ik was ook zeker niet de slechtste
vader van de wereld. Ik ben een correct en eerlijk mens
en heb altijd mijn verantwoordelijkheid genomen voor
mijn doen en laten en wanneer nodig sorry gezegd. Eén
van mijn levensmotto’s is: “Spijt moet
je hebben van din‐
gen die je niet hebt gedaan, maar heb nooit spijt van wat
je wel hebt gedaan. Je kunt er hooguit van leren en zor‐
gen dat je het niet opnieuw doet.”
Mijn gezin stond altijd
nummer
één, en ik heb er altijd voor gezorgd dat wat
Sandra en Marcel ook deden of begonnen, dat ze altijd
met 70% konden beginnen.
In één keer veranderde alles, mijn leven stond op zijn
kop, en steeds maar
weer die vraag: WAAROM?
Ik heb gevloekt, gehuild, brieven geschreven en ge‐
smeekt om antwoord: “Waarom doen jullie me dit aan?”
Ze hebben me echter compleet genegeerd en doodge‐
zwegen. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit ant‐
woord gekregen.
274