Klik hier voor mijn boek in PDF

Jan de wal al op gestrompeld en had zich als een dood
vogeltje aan de bar genesteld. Hij was niet meer de oes‐
terkoning van de vorige dag, maar een zielig, stil, groot
hoopje mens. Na een tijdje kwam hij weer een beetje bij
en wilde hij doen alsof het allemaal wel meeviel en be‐
stelde een pitcher bier. Op dat moment zagen we pas
waarom hij zo’n scheve mond had. Tijdens een hevige
golf van zeeziekte
had hij zowel zijn boven‐ als onderge‐
bit uitgekotst. Na lang zoeken hebben we het toch weer
teruggevonden in een emmertje visaas.
Maar Jan zou Jan niet zijn geweest, als hij het niet on‐
middellijk in zijn mond had teruggestopt en vrolijk la‐
chend zei: “Wie lust er nog een biertje?”
Die vakantie hebben we verder nog veel mooie dagen
gehad, lekker gegeten (Jan zijn grote hobby) en prachtige
tochten gemaakt op de Everglades. Tijdens één van deze
uitstapjes zijn we op de rivier een kudde manatees (zee‐
koeien) tegengekomen, wat zeer zeldzaam is, ze zijn bijna
uitgestorven. Ineke genoot ervan dat ze tijdens het varen
de dolfijnen die met ons mee zwommen bijna kon aanra‐
ken.
Tevreden en voldaan hebben Jan en Ineke
deze vakantie
afgesloten, maar Jan is nooit meer gaan zeevissen en oes‐
ters daar had hij het voorlopig ook wel mee gehad.
187