Klik hier voor mijn boek in PDF

edrijf, relaties van René. Het vond plaats op golfbaan
Gendersteyn in Veldhoven. Uiteraard hadden we alles
tot in de puntjes verzorgd en geregeld. Het mocht ook
iets kosten.
René en ik speelden zelf ook altijd mee. Ik had mezelf
ingedeeld in een leuke flite van vier personen. Eén van
deze vier was een chirurg die ik kende, daar ik wel vaker
met hem speelde.
Nou had ik al een paar jaar een bobbel op mijn borst, die
mij erg irriteerde. Eigenlijk vond ik het eng. Diverse dok‐
toren hadden mij al gezegd dat het niets voorstelde en ik
me geen zorgen hoefde te maken, maar het bleef me
dwarszitten. Tijdens het spelen begon ik weer over die
bobbel, waarop mijn flite‐genoot tegen mij zei: “Piet, luis‐
ter. Ik werk zes dagen in de week en heb weinig tijd om
te golfen. Nou ben ik een keer aan het spelen en nou be‐
gin jij over je bobbeltje. Daar word ik niet blij van.” Dit
begreep ik 100% en vond mezelf een eikel en een egoïst.
Ik maakte mijn excuses en zei: “Sorry je hebt gelijk, ik zal
het er niet meer over hebben.” Waarop hij antwoordde:
“Okay, fijn.” Hij vervolgde, dat wanneer hij een dezer
dagen een bepaalde machine (ik ben de naam ervan ver‐
geten) gebruikte voor een onderzoek, mij zou bellen. Hij
zou deze dan wat langer reserveren. Ik moest dan komen
zodat hij mij kon laten zien dat het niets bijzonders was.
We hebben onze golfdag afgemaakt. Het was erg gezellig
en succesvol. Zeker onze opdrachtgever was zeer tevre‐
den.
Op 10 september kreeg ik een telefoontje, dat ik me de
volgende dag moest melden in het ziekenhuis voor een
onderzoek naar het bewuste bobbeltje. Die dag erna was
het de bewuste 11 september, de dag die de wereld zou
214