Klik hier voor mijn boek in PDF

gang stond al vol met rook en de voorkamer in lichter‐
laaie. We renden door naar achteren, het was zo’n voor‐
tussen‐achterwoning, en keken
in de achterkamer.
Niemand
te zien. Toen keken we in de tussenkamer en
daar zat Annie op bed met haar kind op schoot. Henk
schreeuwde: “Kom buurvrouw, je moet eruit. De boel
staat in brand!” Waarop zei antwoordde: “Ja, maar alleen
de voorkamer. Hier ben ik veilig want ik heb de schuif‐
deuren dicht gedaan.” Henk greep Annie beet en gooide
haar op zijn nek en ik pakte het kind. We spoedden ons
naar buiten door de gang, waar de eerste vlammen al
verschenen. De hele actie heeft niet meer dan twee minu‐
ten geduurd.
Annie en haar kind waren veilig, het huisje brandde ge‐
heel uit. Inmiddels was de brandweer gearriveerd en
ontfermde zich over Annie en haar zoon. Henk en ik
hadden slechts lichte rookschade en onze wenkbrauwen
waren
perfect geëpileerd. We hebben samen een pilsje
genomen en Annie met kind zijn opgevangen door het
Leger des Heils. Eind goed al goed.
Uiteraard wilden wij vooruit en na een paar jaar kregen
wij de kans om een benedenwoning met tuin te huren in
de Van Vlooswijkstraat in de wijk Blijdorp. Daar waren
wij heel blij mee en met behulp van mijn zwager Wim
Everwijn hebben we dit huis helemaal verbouwd. Voor
die tijd was dit een paleis met een grote tuin.
Marcel had zich ontwikkeld tot een leuk en zeer talentvol
(voetbal) mannetje. Daar had het niet naar uitgezien toen
hij werd geboren. Door een moeilijke bevalling had hij
hersenletsel overgehouden. De doctoren hadden mij ge‐
zegd dat ik geen kaartjes moest laten drukken, daar hij
75