Klik hier voor mijn boek in PDF

gedotterd, een kleine hartoperatie waarbij ze 3 stands in
mijn hartslagader hadden aangebracht en had ik mijn
aneurysma operatie ondergaan. In totaal had ik 6 keer in
het ziekenhuis gelegen.
Het team bestond uit de longspecialist, de hartspecia‐
list/cardioloog en de chirurg die me geopereerd had aan
mijn aneurysma. Een lieve jongedame schonk
een kopje
koffie in en vertrok. Het was voor mij gemakkelijk om
met deze heren in gesprek te gaan, daar ik hen allen goed
kende. Twee van hen waren zelfs lid van dezelfde golf‐
club als ik. Na wat heen‐en‐weergepraat nam ik zelf de
leiding en zei: “Heren, ik kom hier voor de uitslag van de
onderzoeken. Doe me een plezier en zeg me geen dingen
in moeilijke, medische termen, die snap ik toch niet. Ver‐
tel me in gewoon Nederlands hoe ik ervoor sta.” Eén van
hen nam het woord en maakte het mij erg eenvoudig. Hij
zei me: “Okay Piet, we kunnen niets meer voor je doen.
Je hebt een zeer ernstige vorm van C.O.P.D.,
wat een
longziekte is, nog maar 35% longfunctie, een zeer ernsti‐
ge vorm van hart‐ en vaatziekte, het gevolg van de aneu‐
rysma en de stands in je hart en je lijdt ook aan osteopo‐
rose. Daar komt nog bij dat je weer een aneurysma hebt.
Weliswaar nog niet zorgelijk, maar we moeten het wel in
de gaten houden.” Ook was onomstotelijk
vast komen te
staan dat de longontstekingen, met als gevolg C.O.P.D.,
begonnen waren door een legionella bacterie, welke ik
enige jaren daarvoor had
opgelopen in een hotel in Bel‐
gië.
Zwijgend had ik dit alles aangehoord en zei toen: “Ik heb
nog één vraag. Wat zijn mijn kansen en hoe lang heb ik
nog te gaan?” Uiteraard kreeg ik hier geen antwoord op,
om de doodeenvoudige reden dat ze dat ook niet wisten.
235