Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

17
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
Laten we toegeven dat er een reëel gevaar is dat de belangrijke plaats die de bekering moet
innemen, in het leven van het verbondskind, wordt verwaarloosd door de ouders en door de
Gereformeerde kerk, en daardoor ook door het kind. Het is mogelijk dat deze ontkenning berust op
een misverstand, alsof het noemen van de bekering van het verbondskind een bedreiging vormt
voor de waarheid dat de verlossing van het kind een vrucht is van het verbond of de waarheid dat
het God alleen is die het kind redt. Deze aarzeling bij Gereformeerde Christenen om te spreken
over, ja om te benadrukken, de bekering van de kinderen in het verbond, is deels het gevolg van
hun reactie op de zonde tegen Gods verbond die steeds populairder wordt vandaag aan de dag, de
zonde die verbods-, gedoopte-, Gereformeerde jonge mensen voorwerp laat zijn van een
„evangelisatie‟ die hen benaderd als verloren zondaren die nog gered moeten worden door het
accepteren van Christus. Wanneer dit bedoeld wordt met de bekering van het kind, dan wijzen
Gereformeerde ouders en kerken het af in de naam van het verbond van God, verzegeld aan hun
kinderen in hun jonkheid.
Maar deze misstanden en dwalingen mogen niet beslissend zijn voor het antwoord op de vraag
over de bekering van kinderen in het verbond. Alleen de Schrift is beslissend.
Ten eerste, bekering is altijd het werk van de Heilige Geest, in vrije, soevereine genade. Dit is niet
alleen het geval op het zendingsveld, maar dit geldt ook in het verbond. Bekering is nooit het werk
van de zondaar, die de genade van God verdient of verwerft. Onze bekering door onszelf is geen
vereiste voor het verkrijgen van toegang tot het koninkrijk der hemelen. Hoewel we zelf actief zijn
bij onze bekering – we geloven, we hebben berouw, en keren ons tot God – toch is onze activiteit
veroorzaakt door de Heilige Geest.
„Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering
in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun
verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en
onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste
delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent
het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil
stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos
was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam
wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede
werken kan voortbrengen. En dit is die wedergeboorte, …………….., dewelke God zonder ons in
ons werkt‟ 26
Ten tweede, de bekering heeft een plek in het leven van de verbondskinderen; en die plek is, dat
bekering noodzakelijk is. Christus Woorden in Mattheüs 18: 3 zijn van toepassing op de kinderen
van de gelovigen, „Indien gij u niet verandert (bekeert), ……………, zo zult gij in het Koninkrijk der
hemelen geenszins ingaan.‟ Verbondskinderen moeten de gave van berouw ontvangen. Ze moeten
geloof hebben wat hen geschonken, en ingegoten wordt. Ze moeten zich bekeren tot God als tot
hun hemelse Vader in wie ze verheugen.
Ten derde, de bekering is zelf vrucht van het verbond: het is het effect en de opbrengst van de
verbondsbelofte. Gods belofte aan de uitverkoren kinderen, getekend en verzegeld door de doop,
werkt bekering in hen. De vriendschap van God, door hen ervaren in de Heilige Geest, maakt dat
ze zich afkeren van de zonde en wenden tot God. Omdat God hen opneemt in het verbond, door de
genadige belofte, is hun bekering zeker.
Ten vierde, ouders en kerken mogen niet alleen, maar zijn ook ernstig geroepen en verplicht door
God, om hun kinderen op te roepen zich te bekeren. Ze moeten dit doen met betrekking tot
specifieke zonden, maar eveneens met betrekking tot het hele leven van die kinderen. Ze doen dit,
niet alleen door te zeggen: „Geloof! Heb berouw!‟ maar ook door zorgvuldig en voorzichtig
onderwijs in het hele Evangelie van de Schrift; door discipline en tucht, en door een godvrezend
voorbeeld. God werkt de bekering door zijn Woord. Daarom ouders en kerken, leer hen Gods
Woord kennen. God werkt dit ook in antwoord op het gebed. Daarom, moeten ouders en kerken
bidden om de bekering van hun kinderen.
Ten vijfde, de kinderen moeten geleerd worden om de bekering te ervaren, om bekering in hun
leven te herkennen. Dit geldt in het bijzonder, maar niet uitsluitend, bij het doen van openbare
belijdenis van het geloof en bij het vieren van het Avondmaal. Geen onbekeerde persoon mag aan
de tafel van de Heere komen. Niemand die twijfelt over zijn bekering kan komen. Echter, deze
bekeringservaring is niet een soort mysterieus, onbeschrijfelijk onverklaarbaar gevoel. Maar het is
hartelijke droefheid naar God wil over de zonde, waar geloof in Jezus Christus, en het oprechte
voornemen om God en de naaste lief te hebben. Dit is de gezaghebbende beschrijving van bekering
die de Heidelbergse Catechismus geeft:
Vraag 88: In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen?
26 DL H. 3&4 artikel 11, 12