Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

72
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
„waaruit klaarlijk blijkt, dat degenen, denwelken zulks het minst betaamde, tegen alle
waarheid, billijkheid en liefde hebben gehandeld, die het volk hebben willen wijsmaken: "dat
de leer der Gereformeerde Kerken van de Predestinatie en de aanklevende hoofdstukken,
door haren eigen aard en drijving de harten der mensen van alle godvruchtigheid en
godsdienst afleidt; dat zij een oorkussen is voor het vlees en den duivel, en een burg des
satans, waaruit hij allen mensen lagen legt, het merendeel van hen verwondt en velen van
hen met de pijlen of der wanhoop of der zorgeloosheid dodelijk doorschiet. Dat die leer God
maakt een auteur der zonde, onrechtvaardig, een tiran en huichelaar, en dat zij niets anders
is dan een vernieuwd Stoicisme, Manicheïsme, Libertijnschap en Turkendom; dat zij de
mensen vleselijk zorgeloos maakt, als zich zelven daardoor wijs makende, dat het den
uitverkorenen niet kan hinderen aan hunne zaligheid, hoe zij ook leven, en zij daarom allerlei
gruwelijke schelmstukken onbekommerd mogen bedrijven; dat het dengenen, die verworpen
zijn, ter zaligheid niet kan baten, al ware het, dat zij ook al de werken der heiligen waarlijk
mochten gedaan hebben.’ 160
Dr. Faber doet de waarheid, billijkheid en barmhartigheid geweld aan wanneer hij het
Gereformeerde publiek ervan probeert te overtuigen dat de „uitverkiezingstheologie‟ van de
Protestant Reformed Churches niets meer is dan fatalisme. De uitverkiezing zelf leidt niet tot een
zorgeloos en goddeloos leven, maar net zomin leidt de „uitverkiezingstheologie‟ tot zorgeloosheid in
de opvoeding van kinderen in een godvrezend leven; in het oproepen tot bekering, geloof en een
heilig leven; of in het waarschuwen voor Gods toorn en het oordeel over ongehoorzaamheid.
Blijkt de „vrijgemaakte‟ zwakte met betrekking tot de uitverkiezing niet uit het feit dat dr. de Jong
voorstelt dat „uitverkiezingstheologie‟ van het verbond een aanklacht is die de verbondsleer van de
Protestant Reformed Churches diskwalificeert? Terwijl dit toch het grootste compliment is voor een
ieder die de waarheid van soevereine genade liefheeft?
Waartoe zijn de Gereformeerde Kerken gekomen dat „uitverkiezingstheologie‟ blijkbaar een
aanklacht is, in plaats van een banier van glorie?
Protestant Reformed Churches accepteren deze „beschuldiging„ met nederige dankzegging aan God.
Dit is onze roem.
Laten de Gereformeerde en Presbyteriaanse kerken overal dit waarnemen! Hier staan we midden in
het christendom! Dit is onze belijdenis voor Christus en de heilige engelen! Wij belijden een
„uitverkiezingstheologie‟ van het verbond!
We vragen alle Gereformeerde en Presbyteriaanse Christenen om deze verbondsleer serieus te
overwegen, immers zelfs de tegenstander erkennen publiekelijk dat het zich onderscheidt door het
kenmerk, wat altijd het kenmerk is geweest van het Gereformeerd christendom; de soevereine
genadige uitverkiezing door de drie-enige God in Jezus Christus.
160 Slotwoord bij de Dordtse Leerregels, Gereformeerd Kerkboek