Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

59
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
meer. Het heeft God behaagd om ons in het verbond verantwoordelijk te maken; Hij gebiedt
ons antwoord, eist geloof en bekering, en verleent ons de inhoud van de beloften niet, tenzij
we voldaan hebben aan deze verplichtingen.' 116
Dit is de „vrijgemaakte‟ leer in haar praktische toepassing. De „vrijgemaakte‟ theoloog is zó bang
voor de „veronderstelde wedergeboorte‟ dat hij, liever dan dankbaar te erkennen dat de
wedergeboorte Gods werk is, is, waarvan de doop het teken en zegel is, de wedergeboorte maakt
tot eis die het gedoopte kind moet vervullen. De waarheid is dat de eis, waar ons Doopformulier
over spreekt, veronderstelt dat er wedergeboorte is bij het kind. De „nieuwe gehoorzaamheid‟ die
bestaat uit het aanhangen van de drie-enige God is geen daad van wedergeboorte, maar het leven
van goede werken wat volgt uit de wedergeboorte. Wedergeboorte is niet ons deel van het
verbond. Wedergeboorte is het deel van God de Heilige Geest in het verbond. Dit is ook de leer van
het Doopformulier: „Desgelijks als wij gedoopt worden in den naam des Heiligen Geestes, zo
verzekert ons de Heilige Geest door dit heilig Sacrament, dat Hij in ons wonen, en ons tot lidmaten
van Christus heiligen wil.‟ 117
Maar onze moeite is dat de „vrijgemaakten‟, wanneer ze hun verbondsvisie praktisch toepassen,
dat dan „voorwaarde‟ haar echte betekenis houdt. De zaligheid van het gedoopte kind hangt dan
enkel en alleen, volledig en met alle kracht af van het door het kind al dan niet vervullen van de
voorwaarde die geëist werd van hem. Schokkend om je te realiseren, deze voorwaarde is niets
anders dan geestelijk jezelf opnieuw geboren laten worden! Niets wordt er gezegd over God die de
voorwaarde vervult. Het dichtst dat de 'vrijgemaakte' dominee komt tot voorstellen dat God iets
met het verwezenlijken van de verbondsbelofte te maken heeft, is een uitspraak later in het artikel
dat ouders mogen 'God smeken de wedergeboorte te werken in de kinderen die Hij ons gegeven
heeft.' Welke kracht dit ook moge hebben om de bekering zelf, van het kind, aan God toe te
schrijven, dit wordt weer verzwakt door hetgeen direct hierna volgt: „Maar we moeten niet denken
dat onze kinderen op den duur zalig worden, enkel en alleen omdat het God behaagde om het
verbond met hen op te richtten‟. 118
Dr de Jong heeft helemaal gelijk wanneer hij schrijft, „De crux van het debat is uiteindelijk heel
praktisch…. Hoe benaderen we onze kinderen wanneer we ze opvoeden en onderwijzen?’
Durven de Gereformeerde ouders hun kinderen te benaderen, zoals de leer van het voorwaardelijk
verbond hen opdraagt? Durven zij hun kinderen ervan te overtuigen dat de verbondsbelofte van
God en heel Gods verbondszaligheid afhangt van het werk van een kind? Durft hij te leren aan zijn
kind dat het geloof, de bekering en het heilig leven een voorwaarde is tot zaligheid? Durft hij zijn
kind te leren dat het niet alleen de verbondsbelofte is waar alles op rust; dat het niet de belofte
alleen is die hem redt; en dat in feite het kind wel voorwerp van de belofte kan zijn, maar toch
eeuwig verloren gaan, omdat hij niet aan de voorwaarde heeft voldaan?
Geloof een voorwaarde?
Tegen de leer, van de Canadese en Nederlandse Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt), dat het
geloof een voorwaarde is waarvan de vervulling van de belofte afhangt, heb ik in deel 1 van dit
boek ingebracht wat er staat in onze Gereformeerde belijdenis, in de Dordtse Leerregels.
Meermaals verwerpen de Dordtse Leerregels, met zoveel woorden, dat het geloof een „voorwaarde‟
is van de zaligheid. 119 En een beroep op de belijdenis is voor Gereformeerde christenen toch van
groot gewicht, ja van doorslaggevende betekenis.
De reactie van ds. de Jong op dit beroep op de belijdenis is dat hij wijst op andere passages uit de
Dordtse leerregels: Hoofdstuk 1 artikel 3, 4 en 12, Hoofdstuk 2 artikel 5 en Hoofdstuk 5 artikel 14.
Hij vraagt aan mij waarom ik die citaten gebruikte, en andere overgeslagen hebt. Het antwoord is
simpel en voor de hand liggend. Ik wilde nadruk leggen op de citaten die betrekking hebben op het
onderwerp wat aan bod is: „Is het geloof volgens de Gereformeerde belijdenis een voorwaarde?‟.
Nergens leren de Dordtse leerregels dat het geloof een voorwaarde is. Steeds weer verwerpt de
belijdenis, en meer dan eens uitdrukkelijk, dat geloof een voorwaarde is. De Leerregels
onderrichten Gereformeerde christenen om de leer van geloof als voorwaarde als onderdeel te zien
van de ernstige dwaling die het Evangelie van zaligheid door soevereine genade aantast. De
Dordtse leerregels zijn een gezworen vijand van „voorwaarden‟. Dit kan niet ontkend worden.
Iedereen kan het zelf nalezen.
De reden dat ik niet verwijs naar de passages die dr. de Jong noemt (en de reden dat hij hier zelf
ook niet naar verwijzen moet) is dat geen van deze passages spreekt over het geloof als een
voorwaarde. Je zou toch ook niet verwachten dat de Dordtse Leerregels die zichzelf zouden
tegenspreken door op de ene plaats het geloof als voorwaarde te stellen, en geloof als voorwaarde
116 Idem
117 Klassiek „Formulier om den Heiligen Doop aan de kinderen te bedienen‟
118 C. Bouwman, „Not saved by the covenant‟, pag. 438.
119 DL, H. 1 artikel 9, 10, verwerping dwalingen H. 1 artikel 3, H. 3 & 4 artikel 14, verwerping der dwalingen
artikel 6.