Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

43
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
Eerste Gereformeerde Gemeente van Grand Rapids, Michigan. In deze school „vindt het onderwijs
van de kinderen plaats op grond van het principe dat de kinderen leven in een staat van niet
wedergeboren zijn, totdat er duidelijk bewijs van zaligmakende genade komt…..Maar hoewel het
godsdienstonderwijs voort moet gaan op grond van het feit dat ze berooid zijn van de genade,
moet het toch altijd gebruikt worden als middel tot genade.‟ 89
Gezien het feit dat ze uitgaan van het principe dat de kinderen niet wedergeboren zijn, heeft de
school dus het „doel‟ om de „noodzaak van een persoonlijke en bevindelijke bekering te
benadrukken‟ 90 , en dat voor iedere leerling en ze benadrukken de noodzaak voor iedere leerling om
het aanbod van genade aan te nemen.
Alle gedoopte kinderen op deze school worden gezien als zijnde niet wedergeboren. De
belangrijkste opdracht van de school is dan ook om te werken aan de wedergeboorte en de
bekering van deze kinderen die nog niet wedergeboren zijn. De Christelijke school is een
evangelisatie instituut, een instituut gericht op het redden van wat verloren is. Waarmee ze ook
tegelijkertijd de futiliteit van alle energie die gestoken wordt in al die vele kinderen die volgens hun
eigen oordeel, en die van de officials van school en de kerk, onbekeerd blijven.
De kern van deze onderwijsfilosofie is de kernovertuiging van de Gereformeerde Gemeenten en
kerken met vergelijkbare inslag, die de Kinderdoop zien als slechts „plaatsen onder de privileges en
externe (niet reddende) verbondsgemeenschap met God‟. 91
Wanneer de ouders de niet wedergeboren kinderen op de zondag meenemen naar de kerk, kunnen
ze niet toestaan dat deze kinderen deelnemen aan de eredienst in de gemeente. Zij die niet
wedergeboren zijn kunnen Gods lof niet zingen; kunnen in hun hart niet meebidden wanneer de
dominee daartoe oproept; kunnen geen amen zeggen op het evangelie; kunnen zelfs hun gaven
niet geven voor de armen in dankbaarheid tot God voor hun verlossing van de armoede van de
zondeschuld.
De diepste en meest waardevolle gemeenschap tussen ouders en hun kinderen mist; geestelijke
eenheid in Christus door de Geest. Er is geen gemeenschap tussen gelovige ouders en een van hun
kinderen. Want alle kinderen zijn buiten Christus en buiten de „essentie van het verbond‟. Later,
gewoonlijk veel later, volgens de Gereformeerde Gemeenten en anderen die deze visie aanhangen,
zou er gemeenschap met een of meer van de kinderen kunnen ontstaan, wanneer ze bekeerd
worden; maar tijdens hun vroege jeugd zijn de kinderen geestelijke vreemdelingen en
buitenstaanders.
Alles wat de ouders kunnen doen is smeken om de bekering van hun kinderen. Ze moeten ze
behandelen zoals ze ook de onbekeerde heidens buurman behandelen. Dit is precies wat J.H.
Thornwell verklaard, „Hun (de gedoopte kinderen) geestelijke staat is die, de staat die gewoon is in
de wereld. Ze (de kerk en daarmee ook de ouders) handelt met hen dienovereenkomstig, zoals de
Heere ook heeft opgedragen dat we moeten omgaan met de wereld.‟ 92
De verbondsleer, die alle gedoopte kinderen van godvrezende ouders ziet als niet wedergeboren,
maakt een gezonde en goede opvoeding van het kind onmogelijk.
Wat het effect van dit alles is op de kinderen is maar al te pijnlijk evident in de kerken die deze
verbondsleer hebben en beoefenen. Veel van de kinderen komen nooit tot verzekering van hun
verlossing, die God wil voor zijn volk, hoewel ze de Gereformeerde religie belijden en bekend zijn
vanwege hun godvrezende wandel, zolang als ze leven. Levenslang zijn ze lid van een
Gereformeerde kerk, maar ze zijn nooit in staat om de eerste vraag van de Heidelbergse
Catechismus te belijden, dat ze de enige troost kennen het eigendom van hun trouwe Zaligmaker
Jezus Christus te zijn. Aangezien ze vanaf hun vroegste jeugd geleerd hebben dat ze niet
wedergeboren zijn, en aangezien ze leren dat elke verzekering van verlossing gegrond moet zijn op
een latere bekeringservaring, leven ze hun hele leven in onzekerheid. En wanneer, zoals vaak het
geval is, de allesbeslissende bekering gepresenteerd wordt als een soort mystieke ervaring en
mystiek gevoel, in plaats van een dagelijks berouw over de zonde, vertrouwen in Jezus Christus, en
dankbare liefde ten opzichte van God, is verzekering effectief afgeschilderd als voor altijd
onmogelijk voor de kinderen van het verbond.
Dit is een smartelijk verwonden van de lammetjes van Christus‟ kudde.
De visie die de gedoopte kinderen als niet wedergeboren ziet is niet Gereformeerd. Is historisch
gezien niet Gereformeerd. Bij de Gereformeerden in Nederland komt dit denken historisch gezien
voort uit de nader reformatie, een zeventiende-eeuwse Piëtistische, Puriteinse beweging. Bij de
Presbyterianen heeft het zijn historische oorsprong in, zoals Schenck concludeert, de
opwekkingsbeweging in Amerika. Schenck noemt het hoofdstuk, waarin hij de visie op gedoopte
89
„Statement of Purpose (and) Constitution‟ van de Plymouth Christian Elementary School, Grand Rapids,
Michigan, 1988, pag 8
90
Idem pag. 8
91
Idem pag. 5
92
“The Collected Writings of James Henley Thornwell‟, vol. 4, Carlise, Pa: The Banner of Truth Trust, 1974, pag
341