Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

More documents

Recommendations

Info

56 Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen Het derde punt wat opgehelderd moet worden, om de zaak waar het echt om gaat vruchtbaar te kunnen bespreken is dat, voor de Protestant Reformed Churches, geloof-als-eis, niet hetzelfde is als geloof-als-voorwaarde. Dr. de Jong identificeert „eis‟ simpelweg met „voorwaarde‟. Hij schrijft: „Paulus benadrukt de voorwaarde van het verbond: de roeping te geloven! En de noodzaak van geloof als weg tot zaligheid doet geen jota af van de zekerheid van Gods beloften!‟ Dit impliceert dat de „roeping te geloven‟ en het „vereiste geloof‟, hetzelfde is als geloof-als-voorwaarde. Hij schrijft opnieuw dat de Protestant Reformed theologie weigert om de Schriftuurlijke weg van geloof als weg of voorwaarde tot zaligheid te accepteren. Hier wordt dus verondersteld dat geloof-alsweg, hetzelfde is als geloof-als-voorwaarde. Het effect van deze identificatie van „weg‟ en „en eis‟ met „voorwaarde‟ is dat de indruk ontstaat dat de Protestant Reformed Churches door geloof-alsvoorwaarde af te wijzen, niet zouden spreken over de „eisen‟ van het verbond. Ook wordt de indruk gewekt dat de „vrijgemaakten‟ met geloof-als-voorwaarde slechts benadrukken wat er staat over de eisen in het verbond. Ik wil nu even buiten beschouwing laten of de Schrift toelaat om het geloof een voorwaarde te noemen, maar ik wil al wel benadrukken dat de Protestant Reformed Churches een duidelijk onderscheid maken tussen geloof-als-voorwaarde en geloof-als-eis. Het eerste ontkennen we ten stelligste, maar het tweede beamen we met kracht. Een dergelijk onderscheid is ook in het dagelijks leven heel gebruikelijk. Een Gereformeerde man godvruchtige onderdanigheid van zijn vrouw eisen, niet als voorwaarde om zijn vrouw te mogen zijn, maar als eis die gebaseerd is op het feit dat zij zijn vrouw is. Onderdanigheid is ook de manier waarop zij laat zien wat het betekent om zijn vrouw te zijn. Op gelijke wijze is de eerbied die een vader van zijn kind eist niet een voorwaarde die het kind moet vervullen om kind te worden, maar het is vereist, juist omdat hij zijn kind is. In het verbond, roept God het uitverkorenen, wedergeboren kind op om te geloven. Door geloof, ontvangt het kind de zegeningen van het verbond. En het geloof, de eis van God, is op zelf een gave van God aan het kind.
57 Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen 10. De aanklacht tegen de loochening van een ‘uitverkiezingtheologie’ De kwestie tussen de Protestant Reformed Churches en de „vrijgemaakten‟ is deze: Geeft God, in het bijzonder bij de doop, zijn belofte van het genadeverbond aan elk gedoopt kind, op voorwaarde van geloof? Is de verbondsvoorwaarde in haar oprichting persoonlijk met de kinderen van gelovige ouders? De „vrijgemaakt‟ Gereformeerde Kerk zegt, Ja. Ze houden eraan vast dat alle kinderen van gelovigen op gelijke wijze in het verbond zitten, in die zin dat God hun de zaligheid beloofd en hen in Christus al zijn verbondsgenade verleend. Ik beschuldigde deze visie ervan dat ze in strijd is met kardinale punten van de leer van Gods Woord. Om precies te zijn, ik beschuldigde deze visie ervan dat ze de verbondsbelofte en de genade van God afhankelijk maakt van het werk van het kind, en dat het noodzakelijkerwijs inhoudt dat de dood van Christus faalde in het redden van sommigen voor wie Christus gestorven is, en dat het uitdrukkelijk leert dat de belofte van God in sommige gevallen faalt. Dr. de Jong verwerpt deze beschuldiging als zijnde zonder inhoud en onjuist. Hij verdedigt de „vrijgemaakte‟ leer over de kinderen in het verbond. En hij bekritiseert de leer van de Protestant Reformed Churches. Ik ga nu verder met het bewijs van de beschuldiging tegen de „vrijgemaakte‟ leer van de kinderen in het verbond en ik geef ook een antwoord op de bezwaren van Dr. de Jong tegen de leer van de Protestant Reformed Churches. Een beschuldiging tegen de „vrijgemaakte‟ verbondsleer is dat een voorwaardelijke belofte aan alle kinderen de reddende genade van God noodzakelijkerwijze afhankelijk maakt van het werk en de waardigheid van het kind. De vervulling van de belofte in feitelijke zaligheid van het kind is afhankelijk van het geloof van het kind. De Jong meent dat de „vrijgemaakten‟ deze beschuldiging ontlopen omdat ze eraan vasthouden dat, hoewel het geloof een voorwaarde is, het geen „verdienstelijke‟ voorwaarde is. Gereformeerde theologen hebben in het verleden soms het geloof een voorwaarde genoemd, daarmee bedoelend dat het geloof de noodzakelijke weg, het middel, is waarin God zijn belofte aan de zondige uitverkorene realiseert. De „vrijgemaakte‟ leer van een voorwaardelijk verbond bedoelt hiermee echter iets radicaal anders. Aangezien de „vrijgemaakte‟ leer stelt dat God zijn belofte in het verbond geeft aan alle kinderen op gelijke wijze; haar leer dat het geloof een voorwaarde is, maakt het geloof noodzakelijkerwijze tot werk van het kind, waar de zaligmakende genade van God afhankelijk van is. Het geloof tot voorwaarde maken, in relatie tot de belofte aan alle kinderen, maakt geloof een daad van de mens, hetwelk op de genade van God vooruitloopt, en de grond van die genade is, en aantrekt, en krachtdadig maakt. De „vrijgemaakten‟ kunnen deze beschuldiging niet simpelweg ontwijken door te ontkennen dat het geloof niet „verdienstelijk‟ is. Want er is nog een andere wijze waarop de soevereine genade in de zaligheid gecompromitteerd kan worden, dan alleen door te leren dat het geloof verdienstelijk is. Die andere manier is om te leren dat de mens door zijn daad van geloof zichzelf onderscheidt van anderen als waardig ontvanger van de genade en dat de mens door zijn daad van geloof maakt dat de aangeboden genade krachtdadig wordt in zijn ziel. De huwelijksliefde van een man voor zijn vrouw is niet genadig wanneer deze gekocht is met een grote som geld. Maar ze is ook niet genadig wanneer ze aangetrokken wordt door haar onweerstaanbare aantrekkelijkheid. Jehova‟s verbondsliefde voor Jeruzalem was genadig, niet alleen om dat Jeruzalem deze liefde niet verdiende, maar ook omdat dit walgelijke meisje en deze dochter van Ammonieten en Hetieten, verontreinigd was door haar eigen bloed, ze trok de liefde van Jehova ook niet aan en evenmin heeft ze ook maar iets gedaan om Zijn liefde in haar zaligheid krachtdadig te maken (Ez. 16). De Dordtse Leerregels verdedigen de soevereiniteit van de genade in de zaligheid, niet alleen door in te gaan tegen de godslasterlijke gedachte van verdienstelijkheid, maar ook door de meer spitsvondige dwaling die het geloof ziet als de daad van de mens die hem onderscheid van anderen als waardig ontvanger van de genade en als daad van de mens waardoor hij de genade „toeeigent‟. „….verwerpt de Synode (van Dordt) de dwalingen dergenen, …die leren:…. dat God uit alle mogelijke voorwaarden….. de uit haar aard onverdienstelijke daad des geloofs … tot een voorwaarde der zaligheid heeft uitgekozen‟. 111 „verwerpt de Synode (van Dordt) de dwalingen dergenen, die leren:…. Die het onderscheid tussen verwerving en toe-eigening daartoe gebruiken, opdat zij de onvoorzichtigen en onervarenen dit gevoelen zouden kunnen inplanten, ,,dat God zoveel Hem aangaat, alle mensen die door de dood van Christus verkregen worden, gelijkelijk heeft willen meedelen; 111 DL H. 1 verwerping der dwalingen. artikel 3.
Page 1 and 2:
1 Het verbond van God en de kindere
Page 3 and 4:
Inhoudsopgave 3 Het verbond van God
Page 5 and 6: Voorwoord 2 5 Het verbond van God e
Page 7 and 8: 1. Het verbond 7 Het verbond van Go
Page 9 and 10: 9 Het verbond van God en de kindere
Page 11 and 12: 11 Het verbond van God en de kinder
Page 19 and 20: 4. ‘Geen reden voor twijfel’ 19
Page 25 and 26: De vereiste opvoeding 25 Het verbon
Page 33 and 34: 6. Geheiligde kinderen 33 Het verbo
Page 55: 55 Het verbond van God en de kinder
Page 77: Johannes 17: 1,2 ..................
show all

Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?