Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

29
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
Wederdopers en andere oproerige mensen, en in het gemeen al degenen, die de overheden en
magistraten verwerpen‟. 50
Calvijn heeft in zijn dagen al aangetoond dat het een verkeerde redenering is om het lijden van de
Anabaptisten te zien als bewijs voor de betrouwbaarheid van hun zaak. Daarbij refereerde hij in het
bijzonder aan de dood van de Anabaptistenleider Michael Sattler, schreef Calvijn: “De dood van een
man, wie het ook moge wezen, kan niet zodanig waardevol zijn, dat het schade kan doen of zou
moeten doen aan de echtheid van God, en het kan ook nooit bewijs zijn voor een verkeerde en
perverse leer.” 51
De Heere Jezus noemt niet een ieder die vanwege zijn geloofsovertuiging geleden heeft gezegend.
Maar Hij zegent hen die vervolgt zijn „om Mijnentwil‟, omwille van de waarheid (Matt. 5: 11).
Ongetwijfeld zal dominee Oosterman, die de genadeleer belijdt, zich niet willen identificeren met de
Anabaptisten van de zestiende eeuw. Of is het echt de belijdenis van de „Calvinistische Baptisten‟
van vandaag dat de Anabaptisten uit de zestiende eeuw hun geestelijke voorvaders zijn?
Wanneer het historische aspect van Oostermans bezwaar tegen mijn uitleg van de Gereformeerde
leer verkeerd is, dan is het theologische aspect verbazend. Oosterman maakt een punt van mijn
stelling dat Baptisten het kerklidmaatschap van kinderen van gelovigen ontkennen, met als
resultaat dat er geen kinderen zijn in een Baptistengemeente. Deze analyse van de kerkleer van de
Baptisten is „verkeerd‟ volgens Oosterman, een bewust verkeerde voorstelling van zaken, een
„verkeerde interpretatie‟. Zoals mijn geestelijke voorvaderen de Baptisten letterlijk afgeslacht
hebben, zo wordt ik beschuldigd van theologisch afslachten.
Maar mijn analyse van de leer en de kerkelijke praktijk van de Baptisten is daarentegen een sobere
weergave van de feiten. Feiten die niet ontkend kunnen worden. Per definitie, zal een
Baptistengemeente, of het nu een vriend of een vijand is van de leer van genade, het lidmaatschap
in de gemeente van kinderen van gelovigen ontkennen. Het feit dat je een kind van gelovige
ouders bent, maakt niet dat je lid kunt zijn van een Baptistengemeente. Alleen een belijdenis van
geloof door een kind wat volwassen genoeg is om zo‟n belijdenis te doen is gekwalificeerd om lid te
kunnen worden van een Baptistengemeente. Dat is de kwestie, zoals iedereen prima kan begrijpen.
De kwestie is niet of een Baptistengemeente heel jonge kinderen toelaat om belijdenis te doen van
geloof, waarna ze lid mogen worden van de gemeente. Maar de kwestie is of de Baptisten erkennen
dat Jezus Christus, de koning van de kerk, eist dat niet alleen de gelovigen toegelaten worden tot
de kerk, maar ook de kinderen van de gelovigen, en dat op grond van het feit dat ze kinderen van
gelovigen zijn, helemaal los van het feit of ze al dan niet belijdenis gedaan hebben. De essentie
van Jezus woorden in Lukas 18: 16 is: „Maar Jezus riep dezelve kinderkens tot Zich, en zeide: Laat
de kinderkens tot Mij komen, door ze toe te laten tot het doopvont samen met hun gelovige ouders
en verhindert hen niet; want de kerk – het koninkrijk van God in deze tijd – wordt gevormd door
derzulken.’ Dat is wat elke Baptistengemeente weigert te erkennen. En wanneer een
Baptistengemeente dit wel zou erkennen, dan zou ze op grond hiervan, ophouden Baptist te zijn.
Het is daarom een fundamentele doctrine van elke Baptist dat de kinderen uitgesloten worden van
het lidmaatschap van de gemeente.
Is het echt gebruikelijk in Baptistengemeenten dat vijfjarigen belijdenis mogen doen en daarmee
worden toegelaten tot de Avondmaalstafel? En wanneer dat inderdaad gebruikelijk is, dan heb ik
een ander bezwaar tegen de Baptisten. Om vijfjarigen toe te laten tot doen van belijdenis en tot
het Heilig Avondmaal is kerkelijk onverantwoordelijk en het bedreigd de heiligheid van het
Avondmaal.
Een vergelijking tussen de Presbyteriaanse Westminster Confessie en de belijdenis van 1688/1689
van de Baptisten toont duidelijk aan dat het lidmaatschap in de kerk voor kinderen door Baptisten
ontkend wordt. Westminster beschrijft de zichtbare kerk als bestaande uit „allen van over de hele
wereld, die de ware religie belijden, en hun kinderen’. 52 De Baptisten belijdenis van 1688, een
aanpassing van de Westminster Confessie voor Baptistische doeleinden, beperkt bewust het
lidmaatschap van de kerk tot diegenen die belijdenis van hun geloof hebben gedaan. 53 Het sluit
bewust kinderen van gelovigen uit van het lidmaatschap van de kerk, door de verbondsformulering
uit de Westminster weg te snijden. Door te blijven bij haar verbanning van de kinderen van de
gelovigen uit het lichaam van Christus, houdt de belijdenis van 1688 de kinderen ook weg van het
teken van dit kerklidmaatschap, namelijk de doop: „Zij die feitelijk berouw tegenover God betonen,
geloven in en gehoorzaam zijn aan onze Heere Jezus, zijn de enige gepaste voorwerpen van deze
verordening (doop).‟ 54 De Westminster daarentegen, houdt eraan vast dat „niet alleen zij die
50 Nederlandse Geloofs Belijdenis Artikel 36
51 Geciteerd in Balke, “Calvijn en de radicale Anabaptisten”, pag. 176
52 Westminster Confessie Hoofdstuk 25.2, „of all those throughout the world that profess the true religion; and
of their children‟, cursief toegevoegd
53 Baptisten belijdenis 1688 Hoofdstuk 26.2
54 Baptisten belijdenis 1688 Hoofdstuk 29.2