Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

De vereiste opvoeding
25
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
De leer van artikel 17 over de plaats van de kinderen in het verbond heeft ook belangrijke
praktische consequenties voor de opvoeding van kinderen vanaf de geboorte. We moeten ze niet
zien als niet wedergeboren en verloren totdat ze opgegroeid zijn en gaan geloven, of een
bekeringservaring hebben gehad. Vanuit die visie is de taak van de ouders om de verloren kinderen
tot bekering te brengen. De bekering wordt door veel ouders opgevat als een soort dramatische
gebeurtenis, die precies gedateerd kan worden. Vanzelfsprekend zal, als de ouders dit zo zien, dit
dan ook de visie zijn die de kinderen hebben op zichzelf, ze zijn verloren en niet wedergeboren, ze
zijn „kleine duiveltjes‟. Bij gebrek aan, of twijfel over, een dramatische bekeringservaring, blijven
ze altijd onzeker van hun behoud.
Artikel 17 instrueert godvrezende ouders om hun kinderen te zien als wedergeboren, uitverkoren,
geredde kinderen, vanaf hun baby zijn af. Dienovereenkomstig moeten we hen opvoeden, dat is in
de woorden van Efeze 6: 4, we voeden kinderen op die geestelijk levend zijn, we voeden „hen op in
de lering en vermaning des Heeren‟. We voeden kinderen op die al „in den Heere’ zijn door de
wederbarende genade van Jezus Christus, totdat ze geestelijke volwassenheid bereiken (Ef. 6: 1).
We doen dit door hen te onderwijzen in het Woord van God, thuis, in de kerk en op een goede
christelijke school.
In deze opvoeding is ook opgenomen de noodzaak tot bekering van zonden en geloof in de
zaligheid door Christus, evenals de gehoorzaamheid aan de geboden van God in dankbaarheid aan
Hem voor de zaligheid die Hij heeft gegeven. Dit berouw en dit geloof zijn de echte bekering voor
kinderen. Gewoonlijk vindt de bekering van een kind geleidelijk plaats, bijna onmerkbaar door het
werk van de Heilige Geest tijdens de vroege jeugd van dat kind. Even voor mijzelf sprekend, mij
wordt soms gevraagd door mensen uit een 'opwekkingsbeweging, in plaats van een
verbondsmatige mentaliteit: „wanneer bent u bekeerd?‟. Aan hen antwoord ik oprecht en
serieus: „wanneer werd ik niet bekeerd?‟ en ik voeg er aan toe: „en ik wordt nog steeds bekeerd‟.
Dit is de opvoeding die alle kinderen moeten krijgen, alhoewel niet alle fysieke kinderen van
godvrezende ouders uitverkoren zijn. In hoofdstuk 1 artikel 10 wordt, met een beroep op
Romeinen 9: 11-13, expliciet gezegd dat sommige kinderen van gelovige ouders verworpen zijn. In
het onderwijs van hun kinderen, maken de ouders duidelijk dat niet elk kind van gelovige ouders
noodzakelijkerwijs uitverkoren is. Ze dringen er bij hun kinderen op aan om van verkiezing zeker te
worden, op gelijke wijze als ze zelf daarvan zeker geworden zijn, namelijk door geloof met heel het
hart in het Evangelie van Jezus Christus. Ze waarschuwen hun kinderen tegen het verachten van
het verbond, de Christus van het verbond, en de zaligheid van het verbond.
De uitverkoren kinderen zijn echte kinderen van godvrezende ouders - de echte verbondskinderen
– net zoals de uitverkorenen, gelovige nakomelingen van Abraham het echte zaad van Abraham
zijn (Rom. 4: 11; Rom. 9: 6-8). Godvrezende ouders geven hun kinderen de opvoeding die ze aan
uitverkoren kinderen moeten geven. Deze opvoeding is vruchtbaar in het verbondsleven en de
trouw van de uitverkoren, geestelijke kinderen. Het verworpen, vleselijke zaad, zoals Ezau, de
onheiligen en de hoereerders verkopen hun geboorterecht en hebben het bloed des testaments
onrein geacht – ze doen hun ouders en de kerk verdriet ! – en ze maken zichzelf voorwerp van de
verschrikkelijke verbondswraak, wanneer ze tot de jaren der rede komen (Hebr. 10: 29; 12: 16,
17).