Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

23
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
de kinderen formeel en uitwendig opgenomen zijn in het verbond. De feitelijke verlossing van het
kind vindt alleen plaats totdat en tenzij het kind voldoet aan de voorwaarde van geloof in Jezus
Christus, of totdat het kind een bekeringservaring heeft gehad. De heiligheid waar 1 Korinthe 7: 14
over spreekt ('Maar nu zijn ze (de kinderen van gelovigen) geheiligd'), wordt door hen die deze leer
verdedigen uitgelegd, niet als feitelijke heiligheid of wedergeboorte door de inwonende Geest van
Christus, maar slechts als formeel en uiterlijk apart zetten van dit kind van andere kinderen.
Sommige Gereformeerde kerken prediken deze visie op de kleine kinderen van gelovige ouders
openlijk en direct: „Alle kinderen zijn niet wedergeboren en niet gered, totdat ze een
bekeringservaring hebben, gewoonlijk veel later tijdens hun leven‟. Een recent boek over de
kinderdoop, „De kwestie van de verbondsmatige kinderdoop‟ 34 , maakt duidelijk dat deze
meedogenloze visie op gedoopte kinderen de meerderheidsmening is onder Gereformeerde en
Presbyteriaanse kerken. De deelnemers representeren een breed spectrum van Gereformeerde en
Presbyteriaanse kerken. Bijna alle schrijvers leren dat de gedoopte kinderen van gelovige ouders
slechts uitwendig in het verbond zijn opgenomen. Ze zijn niet zalig, ze moeten niet gezien worden
als zalig, en ze moeten niet als zodanig worden opgevoed. De verbondsbelofte van God en het
verbondsteken en –zegel plaatsen hen slecht in een begenadigde positie om gered te worden door
hun latere daad van bekering.
Dat dit niet de historische Gereformeerde en Presbyteriaanse leer van de kinderdoop is en de visie
op de verbondskinderen, wordt getoond in een ander vrij recent boek over dit onderwerp, „De
Presbyteriaanse leer van de kinderen in het verbond‟, door Lewis Bevens Schenck. 35 Schenck
bewijst aan dat „de leer van de historische Gereformeerde kerk was ………. dat: „aangezien de
belofte niet alleen voor de ouders is, maar ook voor hun zaad, dat de kinderen daarom op bevel
van God gezien moeten worden en behandeld moeten worden als deel uitmakend van het getal van
de uitverkorenen‟. 36
De gepaste benadering en opvoeding van kinderen door ouders en kerken is een „Christelijke
(op)voeding‟, niet om een dramatische bekeringservaring te eisen zoals men op revivals ziet. 37
Zij die de gedoopte kinderen zien als slechts uitwendig opgenomen in het verbond hebben ook
bezwaar tegen de leer die zegt dat uitverkoren kinderen gewoonlijk vroeg in hun jeugd
wedergeboren worden. Ze veroordelen deze leer als de dwaling van de „veronderstelde
wedergeboorte‟.
De visie op gedoopte verbondskinderen, die overwegend voorkomt binnen Gereformeerde kerken
vandaag aan de dag, is niet in overeenstemming met artikel 17 van Dordt. Deze meest
gebruikelijke visie ziet de heiligheid van kinderen van gelovigen waar 1 Korinthe 7: 14 over
spreekt, als formele en uitwendige heiligheid. Artikel 17 leert dat deze heiligheid inwendig en
feitelijk is, immers deze heiligheid van 1 Korinthe 7: 14 impliceert het behoud en de uitverkiezing
van kinderen die jong sterven. De gebruikelijke visie verbiedt gelovige ouders om hun kinderen te
zien als zijnde wedergeboren. Artikel 17 daarentegen geeft gelovige ouders de instructie dat ze niet
moeten twijfelen aan de wedergeboorte van hun kinderen die vroeg in hun jeugd sterven. De veel
voorkomende visie ontkent vaak dat de eeuwige verkiezing de zaligheid van kinderen van
gelovigen in het verbond bepaalt. Deze leer heeft grote bezwaren tegen de gedachte dat de
uitverkiezing de benadering van de kinderen van gelovige ouders bepaald. Artikel 17 leert dat de
uitverkiezing bepalend is voor het behoud van jong gestorven kinderen van gelovige ouders. Dit
artikel staat erop dat de visie van ouders op hun jong gestorven kinderen gestempeld wordt door
de uitverkiezing.
Toegegeven, artikel 17 van Dordt refereert alleen aan die kinderen van gelovigen die jong sterven.
Maar als God uitverkoren kinderen die in hun kindsheid sterven herboort en zalig maakt, dan is er
goede reden om te geloven dat Hij, in de regel, ook de andere kinderen al jong wedergeboren doet
worden. De Schrift leert dit ook, bijvoorbeeld wanneer ze spreekt over de sprong die Johannes de
Doper maakte in de schoot van zijn moeder, zodra de Christus aankomt (Luk. 1: 41-45). 38 Zij die
34
Gregg Strawbridge, ed., „The case for Covenantal Infant Baptism‟.
35
Lewis Bevens Schenck, „The Presbyterian Doctrine of Children in the Covenant: An Historical Study of the
Significans of Infant Baptism in the Presbyterian Church‟, Philipsburg, N.J.: P&R repr., 2003.
36
Idem. 127
37
Idem 145
38
Voetnoot van de vertaler (H. Bos): voorbeelden in de Schrift zijn ook:
- Izak was als jonge jongen ook gehoorzaam en gewillig toen hij geofferd werd, een blijk van zijn geloof als
jonge jongen (Gen. 22: 7,8).
- Jakob, was al bekeerd in de baarmoeder, 'zij stieten zich tezamen in haar lijf' (Gen. 25: 22) en de geloofsdaad
van Jakob toen hij met God streed wordt op één lijn geplaatst met Jakob‟s strijd 'in moeders buik' (Hos. 12: 4).
Hij geloofde dus al in de buik van zijn moeder.
- Jozef kreeg zijn droom toen hij pas 17 jaar oud was (Gen. 37: 2).
- Mirjam handelde in geloof toen ze voor haar broertje Mozes zorgde (Ex. 2: 4).
- Mozes geloofde als kind, omdat hij weigerde om zich een zoon van de Farao's dochter te noemen (Hebr. 11:
23-25).