Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

45
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
8. Beloofde (geen ‘veronderstelde’) wedergeboorte
Het blijft nodig om de benadering van gedoopte kinderen als uitverkoren en wedergeboren door de
Protestant Reformed Churches te verdedigen en te verklaren tegenover de visie van de
Gereformeerde Gemeenten. Dit moeten we doen, wetende dat we mogelijk ervan beschuldigd
worden dat de leer van de Protestant Reformed Church op hetzelfde neerkomt als de leer van de
„veronderstelde wedergeboorte‟. Dit is de implicatie van de beschuldiging van Dr. Beeke en
ouderling Beeke: „De visie van de Gereformeerde Gemeenten wijst zowel de veronderstelde als ook
de latente wedergeboorte af, die de kinderen beschouwt als wedergeboren, nog voordat er
vruchten van de wedergeboorte zijn‟.
Misschien dat anderen zich afvragen, als ze mijn verdediging lezen van de benadering van kinderen
van gelovigen als geredde kinderen van God, „Gaat hij er nu vanuit dat alle natuurlijke kinderen
van gelovigen uitverkoren, wedergeboren kinderen van God zijn?‟
Voordat de zaak van veronderstelde wedergeboorte opgepakt wordt, wil ik nu eerst ingaan op de
beschuldiging van de Gereformeerde Gemeenten dat de Protestant Reformed visie uitgaat van de
leer van de latente wedergeboorte. Niet alleen dr. en ouderling Beeke suggereren dit, maar één
van hen, dhr. James W. Beeke, stelt zelfs heel expliciet dat dit de doctrine is van de Protestant
Reformed Churches. 94
Met „latente wedergeboorte‟ wordt bedoeld dat men al heel vroeg in de jeugd opnieuw geboren kan
worden met het nieuwe leven van Christus, maar tegelijk vele jaren onbekeerd blijven, hoewel men
zich onder het gehoor van de prediking en de lering van Gods Woord bevindt. Het zaad van de
wedergeboorte ligt inactief in het hart van de persoon. Het spruit niet uit tot dragen van vruchten
van geloof, bekering en een godvrezende wandel.
De Protestant Reformed Churches hebben de latente wedergeboorte altijd afgewezen. Herman
Hoeksema uitte deze afwijzing van de latente wedergeboorte in zijn boek „Gereformeerde
Dogmatiek‟, in het hoofdstuk over „De prediking van het Woord‟:
„Sommigen beweren dat het zaad van de wedergeboorte wat in het hart geplant wordt jaren
lang latent aanwezig kan zijn in het hart, voordat het zich gaat ontwikkelen tot een bewust
en actief leven. Ze beweren dat het mogelijk is dat iemand in zonde en ongerechtigheid leeft;
en dat hoewel hij zijn hele leven onder de invloed van het evangelie geweest is, maar hij
heeft er geen enkele levende verbintenis ermee en hij is niet in staat om de dingen van Gods
koninkrijk te zien, en hij blijft in die staat gedurende 40, 50 of 60 jaren, terwijl hij al die tijd
het zaad van de wedergeboorte in zijn hart heeft. Dus kan iemand waarschijnlijk op zijn
zeventigste of tachtigste jaar bekeerd worden, terwijl hij al vanaf zijn vroege jeugd
wedergeboren was. Hiermee kunnen we niet instemmen. Het mag in de natuur misschien zo
zijn dat een zaadje, wanneer het geen contact heeft met de bodem, jaren lang kan
overleven. Maar het is toch niet echt voorstelbaar dat een zaadje geplant wordt in de bodem
en onder invloed van regen en zonneschijn, toch niet gaat uitspruiten en gaat leven en
vruchten voortbrengen. Hetzelfde kan gezegd worden van het zaad van de wedergeboorte
wat in het hart wordt gepland, en wat onder invloed komt van de prediking van het
evangelie. Het zal zichzelf zeker gaan uiten in geloof en bekering, en dat ook, zonder dat er
sprake is van vertraging. Het werk van God wordt gekarakteriseerd door een perfecte
wijsheid. Het zou dwaas zijn om te veronderstellen dat zaad van de wedergeboorte latent en
inactief kan blijven liggen gedurende vele jaren zonder ooit enig teken van leven te
vertonen. ‟95
Het is veeleer de leer van de Protestant Reformed Churches dat het Woord van God, geleerd door
godvrezende ouders thuis en gepredikt door dominees in de kerk en op catechisatie, nieuw leven
van Christus voortbrengt in het hart van uitverkoren kinderen, met vruchten van geloof, bekering
en goede werken, wanneer het kind nog erg jong is. Met diep inzicht in de weg die de Heilige Geest
gaat in de opvoeding van erg jonge kinderen met betrekking op hun aardse en hemelse leven, gaat
Hoeksema er vanuit dat het Woord al heel vroeg invloed heeft op wedergeboren kinderen in het
verbond.
„Vanzelfsprekend kan niemand zeggen, op welke leeftijd de Heilige Geest en het levende en
blijvende Woord van God, het zaad van de wedergeboorte tot leven wekt, en daarmee het
vermogen om te geloven op een min of meer bewuste wijze. Wereldse pedagogen realiseren
zich goed dat al vanaf de vroegste jeugd de hele buitenwereld invloed uitoefent op het kind
en indrukken achterlaat op het bewustzijn van het kind. Moderne opvoeders benadrukken dat
94 James W. Beeke, Bible Doctrine‟, pag. 372
95 Herman Hoeksema, „Reformed Dogmatics‟, 1 e editie (Grand Rapids, Mich.: Reformed Free Publishing
Association, 1966), Pag. 650. Zie ook Herman Hoeksema, „Geloovigen en Hun Zaad‟, pag. 138, 139