Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

61
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
Dr. de Jong dwaalt zeer in zijn vertaling en uitleg van Romeinen 4:16. Ik beriep mij op deze tekst,
als onderbouwing van de visie van de Protestant Reformed Churches dat de verbondsbelofte alleen
voor de uitverkoren kinderen is. Want de apostel schrijft dat „ten einde de belofte vast zij al den
zade‟. Wanneer de belofte bij de doop voor elk kind is, op voorwaarde van geloof, dan is de belofte
niet voor iedereen zeker. Dr. de Jong denkt echter dat ik: „een rare bril op heb‟, wanneer ik deze
tekst lees, als bewijs voor de onvoorwaardelijke belofte aan de uitverkorenen alleen. De Jong
citeert de tekst op deze wijze:
„Daarom hangt het allemaal af van geloof, opdat het zou zijn naar genade, en dus de belofte
zou gelden voor al zijn (Abrahams) nakomelingen, niet alleen voor wie uit de wet, maar ook
voor allen die het geloof van Abraham delen, die de vader van ons allen is,‟.
De Jong legt dan uit, dat Paulus de voorwaarde in het verbond, de roeping te geloven, benadrukt!
Er is echter niets mis met mijn brillenglazen. Wat vreemd is, dat is zijn vertaling, met name van de
woorden: „Daarom hangt het allemaal af van geloof‟. De apostel schreef niet dat het „afhangt van
geloof‟. Maar Hij schreef, zoals de Statenvertaling correct weergeeft: „Daarom is zij uit (Grieks: ek)
het geloof‟. De erfenis die God belooft aan Abraham en zijn zaad, komt tot ons „uit‟ geloof en niet
uit de wet. Geloof is niet de voorwaarde, maar geloof is de bron van de erfenis. En het verschil is
dat geloof-als-voorwaarde betekent dat het ontvangen van de erfenis afhangt van een daad die wij
doen, terwijl geloof-als-bron betekent dat de erfenis tot ons komt door Christus (door wie we in
geloof verbonden zijn), zonder een werk van onze kant om aan een voorwaarde te voldoen.
Wanneer de erfenis afhangt van het geloof, dan zou er geen sprake zijn van „naar genade‟; zoals
de apostel wel immers zegt in Rom. 4: 16: „Daarom is zij uit het geloof, opdat zij naar genade zij;
ten einde de belofte vast zij al den zade, niet alleen dat uit de wet is, maar ook dat uit het geloof
Abrahams is, welke een vader is van ons allen‟.
Het moet scherp verkondigd worden (en iedereen die zalig wil worden moet het geloven): Nooit
leert het evangelie van de Schrift dat de belofte, rechtvaardiging of zaligheid afhangt van geloof.
Geloof is niet de basis, grond of voorwaarde voor de zaligheid. Het geloof zo te zien, is fataal voor
het evangelie van genade alleen.
Dit is niet alleen maar de visie van de Protestant Reformed Churches. Maar ook J.I. Packer zegt dit
heel expliciet in zijn boek: „Een zoektocht naar vroomheid‟. 126 Hij legt hier uit hoe het kon gebeuren
dat de Puriteinen in Engeland van de waarheid afgevallen zijn. Hun eerste fout was dat ze
begonnen te ontkennen dat het geloof een gave is van God. Hun tweede was dat ze de volharding
van de heiligen gingen ontkennen. En wanneer hij over de derde oorzaak voor de afval van de
Engelse puriteinen gaat spreken, noemt hij de zaak van geloof als voorwaarde voor de zaligheid:
De derde relevante ontkenning (van afvallende Puriteinen) was dat het verbond van genade
een relatie is die God eenzijdig en onvoorwaardelijk oplegt, door een krachtdadige roeping
waarbij Hij tegen de uitverkorenen zegt: „ Ik zal, …. en u zult…‟ Het Arminiaanse alternatief is
dat het verbond van genade een nieuwe wet is, die vergeving aanbied op voorwaarde van
aanwezig geloof en uiteindelijke zaligheid op voorwaarde van volhardend geloof‟.
Christus dood voor de kinderen van de gelovigen
Er zijn nog twee andere beschuldigingen tegen de „vrijgemaakte‟ verbondsleer die dr. de Jong van
de tafel veegt, alsof ze van weinig of geen gewicht zijn. Maar ze zijn niet zo futiel als het misschien
lijkt. Eén beschuldiging is dat de „vrijgemaakte‟ leer noodzakelijkerwijs impliceert dat de dood van
Christus faalt in de verlossing van sommige personen voor wie Hij gestorven is. De kern van de
„vrijgemaakte‟ verbondsleer is dat God de verbondsbelofte geeft aan ieder gedoopt kind. Maar onze
belijdenis leert ons dat de doop van de kinderen van gelovigen gebaseerd is op Christus dood voor
hen en dat onze kinderen het teken en zegel krijgen van wat Christus voor hen gedaan heeft aan
het kruis.
„dewelke wij geloven dat men behoort te dopen en met het merkteken des verbonds te
verzegelen, gelijk de kinderkens in Israël besneden werden, op dezelfde beloften, die onzen
kinderen gedaan zijn. En voorwaar, Christus heeft Zijn bloed niet minder vergoten om de
kinderkens der gelovigen te wassen, dan Hij gedaan heeft om de volwassenen.‟ 127
Het doopformulier leert op vergelijkbare wijze, dat de belofte bij de doop, dat de Heilige Geest in
ons wonen, en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, betekent dat God de Heilige Geest ons wil
toe-eigenen: „hetgeen wij in Christus hebben‟. 128 Het gebed na de doop zegt dat de doop bevestigd
en verzegeld, niet de toekomstige vergeving van zonden op voorwaarde dat de kinderen in de
126
J.I. Packer, „A Quest for Godliness: The Puritan Vision of the Christian Life‟, Wheaton, III.: Crossway Books,
1990, Pag. 156
127
Nederlandse Geloofsbelijdenis artikel 34
128
Klassiek „Formulier om den Heiligen Doop aan de kinderen te bedienen‟