Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen - Covenant ...

39
Het verbond van God en de kinderen van de gelovigen
Het Gereformeerde doopformulier ziet onze kinderen als wedergeboren, levende, geestelijke
lidmaten van het verbond. En hiermee is de visie van de Gereformeerde Gemeenten en andere
Gereformeerde en Presbyteriaanse kerken in strijd. Het is niet alleen de Gereformeerde Gemeenten
die leert dat alle gedoopte kinderen buiten Christus blijven, levenloos en onheilig, tot de tijd dat ze
door het Evangelie bekeerd worden. Andere Gereformeerde en Presbyteriaanse kerken hebben
dezelfde visie. In een weinig bekend, maar heel erg belangrijk werk, De Presbyteriaanse Doctrine
van kinderen in het verbond, stelt Lewis Bevens Schenck dat het precies deze visie is die gestreden
heeft om dominantie binnen de Presbyteriaanse kerken in de USA in de negentiende eeuw. Schenck
schrijft:
Veel invloedrijke leiders en een grote en populaire achterban hielden op „een onnatuurlijke
wijze‟ vast aan de historische Gereformeerde leer van het grote belang van de kinderdoop.
Velen gingen er vanuit dat de kinderen van het verbond slechts „quasi‟ leden van de kerk
zijn. Er is geen spoor van of erkenning van een levende kerkrelatie, totdat ze, door
persoonlijke bekering, „uit de wereld‟ gaan…. In de tussentijd werden ze beschouwd als „niet
wedergeboren, gedoopte kinderen‟. 74
De reden voor deze visie op de gedoopte kinderen in de Presbyteriaanse kerken was, zegt Schenck,
een verbondsleer die afwijkt van het historische Presbyterianisme.
Binnen de Presbyteriaanse kerk waren sommige theologen en leiders die het genadeverbond
totaal anders beschouwden dan de manier waarop het in de historische leer van de kerk
werd gedaan. Zij die dit afwijkende gezichtspunt innamen geloofden dat er twee aspecten
van het verbond zijn: een geestelijk aspect waarin het verbond gezien wordt als
„gemeenschapsleven‟; en een ander wettelijk aspect waarin het verbond gezien wordt als
middel tot het doel. Het verbond als wettige relatie werd gezien als een puur objectieve
regeling….Kinderen van gelovigen komen in het verbond als een wettelijke relatie, maar dit
betekent nog niet dat ze ook in het verbond komen als „levensgemeenschap‟. Het betekende
zelfs niet dat de verbondsrelatie ooit tot zijn volle realisatie zou komen in hun leven. Met
andere woorden, er werd geloofd dat personen van wie ze aannamen dat ze niet
wedergeboren en onbekeerd waren toch in het verbond konden zijn als een wettige relatie. 75
De theologen die deze visie verdedigden waren voornamelijk te vinden in de kerken in het zuiden,
inclusief Dabney en Thornwell. Charles Hodge en anderen hebben zich er sterk tegen verzet.
Schenck noemt deze visie „een afwijking van de Gereformeerde leer van kinderen in het verbond en
de waarde en het belang van de doop.‟ 76 Het representeert „een praktische ontwrichting van de
Presbyteriaanse leer, een overschaduwing van Gods verbondsbelofte.‟ 77
Ik ben bezig met mijn betoog dat de visie op en benadering van de gedoopte kinderen, zoals dat
gebeurd in de Gereformeerde Gemeenten, in strijd is met de Gereformeerde belijdenis. En Schenck
wijst erop dat het zien van de gedoopte kinderen als niet wedergeboren, in strijd is met de
Westminster Confessie. De voorstanders van deze visie in de Presbyteriaanse kerk zijn graag
bereid om toe te geven dat „de doop van een kind in de Westminster een vergelijkbaar hoge
geestelijke betekenis heeft (als de doop van een volwassene op basis van zijn belijdenis van
geloof) dat verondersteld wordt dat het kind ook een kind van God is‟. 78 Dit erkennende, is er ten
minste één die „de Westminster van inconsistentie beschuldigd‟. 79 Anderen, inclusief de eminente
J.H. Thornwell, hebben geprobeerd om het probleem op te lossen door de Presbyteriaanse kerkorde
aan te passen. Waar de kerkorde oorspronkelijk stelde dat alle gedoopte kinderen lidmaten zijn van
de kerk, staat er in de gereviseerde versie dat alle doopleden slechts „onder kerkregering en
onderwijs staan‟. 80 Het probleem lag, uiteraard, niet in de Westminster Confessie, maar in het
denken van hen die echt, geestelijk lidmaatschap aan de gedoopte kinderen in de kerk willen
onthouden.
74 Lewis Bevens Schenck, „The Presbyterian Doctrine of the Children in the Covenant‟, pag. 80, 87
75
Idem pag. 84, 85
76
Pag. 103
77
Pag. 80
78
Idem pag. 89
79
Idem
80
Idem pag 90